คอนโดซิลวาน
“คุณอาขาหนูกลับมาแล้ว” เสียงใสหวานๆ ของเด็กน้อยดังมาตั้งแต่หน้าประตู ก่อนที่เจ้าของเสียงจะรีบวิ่งเข้ามาด้วยความดีใจ ทั้งที่ตัวเองนั้นก็ยังมีกระเป๋าสะพายหลังอยู่แต่ก็วิ่งราวกับตัวเองว่างเปล่า
“มาแล้วเหรอคะคนเก่ง วันนี้ไปไหนมาเอ่ย”
“ไปเก็บของมาค่ะ เก็บเสื้อผ้ามาด้วย” แกพูดพร้อมกับหันกระเป๋าสะพายข้างหลังของตัวเองให้คุณอาตรงหน้าได้ดู
“อ๋อ...”
“ไปจัดการเรื่องห้องพักมาน่ะค่ะ ยังย้ายออกไม่ได้เพราะยังมีสัญญาอยู่ ฉันก็เลยไปเก็บของบางส่วนก่อน เดี๋ยวฝุ่นมันจะเกาะ”
“คราวหน้าถ้าจะไปขนของก็บอกกันสิครับ เอารถผมไปขนสะดวกกว่า ใส่ของได้เยอะกว่าด้วย”
“ฉันแค่กลับไปเก็บของค่ะ แล้วก็เอาเสื้อผ้าบางส่วนมาเท่านั้น”
“ก็นั่นแหละครับ”
“ฉันเห็นคุณนอนอยู่ก็เลยไม่ได้ปลุกค่ะ ไม่อยากรบกวน”
“แต่ผมอยากให้รบกวน เยอะๆ เลยยิ่งดี”
“คุณก็นะ” เหมยลี่ถอนหายใจใส่เขา ก่อนที่เธอจะยกกระเป๋า
