ตอนที่2
1799 คำ
วันนี้ฉันมานั่งรอหนุ่มแว่นในห้องสมุดหลังจากตัดสินใจใช้ความสาวความสวยเข้าสู้แบบเต็มที่! ก็เลยให้ยัยดาวไปสืบมาให้ว่าผู้ชายสุดหล่อของฉันวันนี้จะไปไหน ซึ่งก็ไม่ต่างจากที่คิดไว้เท่าไหร่ ว่าวันนี้เขาต้องมานั่งอ่านหนังสือที่ห้องสมุดนั่นแหละ
พูดถึงปุ๊บคนตัวสูงสะพายเป้ใบใหญ่เดินเข้ามาปั๊บ นี่ละ! ที่เขาเรียกว่าพรหมลิขิต
ฉันนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบเก็บอายไม่อยู่เลย (//-//) เขากำลังเดินมาทางนี้! ยิ่งใกล้หัวใจยิ่งเต้นแรงจนเกือบทะลุออกมาแล้วนะ
“ชะนีๆ”
“ยัยอิง!” เอ๊ะ ไหนใครสะกิดฉันยิกๆ พอหันมาก็เจออิเกย์นั่งอยู่ข้างๆ อ้าว! แล้วว่าที่สุดที่รักฉันล่ะ หันซ้ายหันขวาก็ไม่มี!
“เขาเดินผ่านไปแล้วอิหอย! นั่งยิ้มหวาน มโนไปแล้วสิท่า” โธ่~ พ่อหนุ่มแว่นของฉัน! เมื่อกี้ยังมองฉันอยู่เลย T0T
“ไปแล้ว? ไปไหน? ทำไมเขาไม่มองฉันเลยอะแก? หรือว่าฉันยังสวยไม่พอ?” T^T เอาจริงๆ ก็คิดว่าเขาจะเดินมานั่งด้วยเหมือนผู้ชายคนอื่นๆ ที่เข้ามาจีบ
“สวยยะแต่หนุ่มเนิร์ดของแกชอบของแปลกๆ สวยๆ เขาไม่สนหรอก เอ๊ะ หรือว่าเขาชอบแบบฉัน?” หน๊อย (>^_^)
“คือฉันเป็นเพื่อนประกายดาวนะ รู้จักไหม? ฉันชื่ออิงฟ้านะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ครับ ผมฌอน” โธ่! พ่อคุณตอบซะสั้นๆ กลัวจะดอกพิกุลร่วง
“คือฉันเรียนวิชานี้ไม่ค่อยเข้าใจนะ อยากให้นายช่วยติวให้หน่อย” แถสุดๆ วิชาอะไรก็ไม่รู้ ไม่มีในแผนการเรียนเลย
“อ๋อ คุณเรียนบริหารเหมือนกันหรือครับ?”
“เปล่า! ฉันเรียน นิเทศ!” ตีเนียนหยิบเก้าอี้มานั่งข้างๆ สายตาก็มองหนังสือไปบ้าง มองหน้าเขาบ้าง เบียดตัวเข้าไปใกล้ กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ลอยเข้าจมูก โอ๊ย! อิงจะทนไม่ไหวแล้วนะ! แต่ของอร่อยต้องรอให้สุกงอมเต็มที่ก่อน
แผนทำความรู้จักแบบเนียนๆ ผ่านไปด้วยดี…
“ไม่แรดเลยนะชะนี” นภัทรทักทันทีที่ฉันขึ้นไปหามันที่คอนโด ยัยเจ้าขากับยัยดาวก็สุมหัวกันอยู่ที่นี่หลังจากหมดคลาสเรียน
“คร๊าย! ไม่มีใครแรดสักหน่อย!” ฉันเดินไปนั่งเบียดกับสองสาวทันทีก่อนจะแย่งขนมจากเจ้าขามากิน
“ยะไม่แรดก็ไม่แรด” อิเกย์จิกหน้าก่อนจะหันไปสนใจมือถือต่อ
“ดาวได้หรือยังที่ฉันให้ไปสืบ”
“เอ่อ ได้แล้วๆ ฌอนอยู่คอนโดใกล้มหาลัยนั้นละ ส่วนกิจกรรมยามว่างก็ตามนี้ กว่าจะได้มายากลำบากมากนะขอบอก ขอค่าตอบแทนดีๆ ละกัน” ยัยดาวส่งกระดาษให้ฉันในนั้นมีทั้งที่อยู่ระบุชัดเจน กิจกรรมยามว่าง ไปที่ไหนบ้าง ละเอียดยิบ ขอยกตำแหน่งเพื่อนรักอันดับที่1ให้เลยจ้ะ
“ชะนี แกนี้มันเป็นเอามากเหมือนกันนะเนี้ย ถึงขนาดให้ยัยดาวไปสืบมาเลยเหรอ ให้ตายเถอะ ฉันว่าแกโดนนายแว่นฌอนนั้นแอบเล่นของใส่แน่ๆ” อิเกย์แอบแขวะ
วส่ายหัวไปมาส่วนยัยเจ้าขาปากไม่ว่างเคี้ยวขนมนอนดูโคนันในไอแพด
“เล่นมาเลยค่ะ! ฉันเต็มใจรับของแบบไม่คิดจะไปถอน ไม่หาหมอ ไม่แก้ของอะไรทั้งนั้น! นี่ถ้าพ่อหนุ่มแว่นเขายังไม่สนใจฉันอีกนะ ฉันก็กะจะไปหาหมอเขมรแถวบางบัวทองทำของใส่ให้รู้แล้วรู้รอด!”
คำพูดเหมือนเล่นขำๆ แต่หน้าฉันจริงจังมากจนนภัทรหันมามองด้วยแววตาสะพรึงแบบหลุดกรอบโลกวิญญาณ
“อิงฟ้า... ฉันกลัวใจแกจริงๆ นะ”
ฉันเชิดหน้าตอบอย่างภาคภูมิใจในแผนการแห่งความรัก นภัทรถอนหายใจเฮือก ยัยดาวส่ายหัวแรงจนผมแทบหลุด ส่วนยัยเจ้าขา... ยังนอนเคี้ยวขนมดูโคนันไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นในโลกนี้
หลังจากได้ข้อมูลลับระดับชาติ (แต่ไม่ลับอะไรขนาดนั้น) มาเรียบร้อย ฉันก็พาร่างสวยๆ ของตัวเองกลับบ้าน บ้านหลังใหญ่โอบล้อมด้วยต้นไม้เหมือนอยู่ในสวนพฤกษศาสตร์ ฉันเดินเข้าไปแบบนางเอกเดินเข้าฉาก แล้วก็เห็นพ่อกับแม่นั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับแขกพอดี
“พ่อขา แม่ขา~” ฉันวิ่งเข้าไปกอดแล้วหอมแก้มแม่ฟอดใหญ่ ใส่พลังเต็มร้อยแบบลูกสาวที่อยากได้อะไรบางอย่าง
ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวในบ้าน พี่ชายคนโตชื่อเมฆา บ้านเราทำธุรกิจส่งออก พูดให้ดูหรู แต่ความจริงก็แค่ส่งของออกนั่นแหละ
“มาอ้อนเอาอะไรอีกล่ะ หืม? ยัยอิง” คุณแม่ถามเหมือนรู้ทัน
“ไม่มี๊~ อิงแค่คิดถึง ก็แม่ไปต่างประเทศตั้งหลายวัน กลับมาคราวนี้ก็ไม่บอกอะไรเลย” ฉันซุกอกแม่แน่นแนบ ฟัดแก้มซ้ายแก้มขวาไปมา
“จ้า ๆ แม่ซื้อของมาฝากด้วย อยู่ในห้องลูกนั่นแหละ ไปคุ้ยดูเอาเอง” โอ๊ยแม่ น่ารักที่สุดในจักรวาล ฉันหอมแม่อีกที ฟอดใหญ่ จนพ่อแซวว่า “พอได้แล้ว เดี๋ยวเมียพ่อช้ำหมด!” …อิจฉาได้แม้แต่ลูกสาว พ่อฉันเนี่ย
“ยัยอิง กลับมาแล้วเหรอ มาให้พี่ชื่นใจหน่อยเร็ว” เสียงพี่เมฆดังมา พี่เมฆมีนิสัยประหลาดหนึ่งเดียวในโลก คือชอบทำตัวเหมือนฉันเป็นเด็กน้อยสามขวบ ทั้งที่อายุฉันยี่สิบสอง ส่วนพี่เมฆสามสิบแล้ว ยังไม่แต่งงาน แต่มีแฟนแล้วชื่อพี่ซี คบกันมาสองสามปีแต่ยังไม่รู้ใครจะขอใคร
“ไม่เอา อิงโตแล้วนะคะ ไม่ใช่หนูน้อยขี้มูกโป่ง” ฉันเบ้ปาก แต่พี่เมฆไม่สนใจ เดินมาแนบแก้มฉันกับแม่แบบแพ็กคู่
“ทีตอนเด็กๆ อะไรก็พี่เมฆขา~ พี่เมฆขา~” แม่แซว
“แม่ขา พ่อขา อิงโตแล้วจริงๆ ค่ะ! อิงอยากไปอยู่คอนโดคนเดียว!” ฉันพูดจบทุกคนต่างเงียบแล้วหันมามองหน้าฉันเป็นตาเดียว
“ว่าไงนะอิง จะไปอยู่คอนโด? อยู่กับใคร? พ่อไม่อนุญาต!” พ่อขึ้นเสียงเบาๆ แต่น้ำเสียงหนักแน่น
“ใช่ แม่ก็ไม่เห็นด้วยนะ อิงเป็นผู้หญิง อยู่บ้านมีพ่อมีแม่มีพี่ชายดูแลดีอยู่แล้ว จะไปอยู่นอกบ้านคนเดียวมันอันตราย สมัยนี้โจรขโมยจี้ปล้นเยอะแยะ ลูกสาวแม่ต้องปลอดภัยไว้ก่อน” แม่เสริมเสียงแข็ง
คิดแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้… ฉันเตรียมบทไว้แล้วค่ะซิส!
“พ่อขาแม่ขา ฮึก... อิงแค่อยากเรียนรู้ชีวิตค่ะ อิงอยู่บ้านมาตลอด ฮึก... ไม่เคยได้ลองใช้ชีวิตเองเลย ฮือ อิงไม่ได้จะไปเสเพลนะคะ อิงอยากโต ฮือๆ อยู่แค่แป๊บเดียว เดี๋ยวก็กลับมาค่ะ ฮึก...” (เปิดโหมดน้ำตาแตก พร้อมเอฟเฟกต์เสียงสะอื้น)
“โอ๋ๆ ไม่ร้องครับน้องอิง เดี๋ยวไม่สวยนะตาบวมหมดเลย พ่อครับแม่ครับ ผมว่าปล่อยน้องไปเถอะครับ อิงคงมีเหตุผลจริงๆ” พี่เมฆรีบเข้าข้างตามบท แผนสำเร็จไปครึ่งทางแล้วจ้า! เพราะใครๆก็รู้ ว่าพี่เมฆแพ้น้ำตาฉันแค่ไหน ต่อให้บอกว่าอยากได้ดาว อยากได้เดือน พี่เมฆก็จะตอบตกลงทันที
“แกอย่ามาเข้าข้างน้องนะตาเมฆ! นี่มันเรื่องใหญ่นะ!” พ่อเริ่มโมโห เสียงสูงขึ้นแล้ว
“คุณคะ ใจเย็นก่อนค่ะ ฟังเหตุผลของลูกก่อน บ้านเราต้องใช้เหตุผลไม่ใช่อารมณ์นะคะ”
“ไหนลองบอกสิ จะไปอยู่คอนโดไหน?” พี่เมฆถาม ฉันรีบงัดโปรชัวร์คอนโดจากกระเป๋าหยิบยื่นให้
“อ๋อ... โครงการของบ้านซี ความปลอดภัยดีมาก ใกล้มออิงด้วย” พี่เมฆพึมพำพร้อมยื่นให้พ่อแม่ บ้านพี่ซีแฟนพี่เมฆทำธุระกิจเกี่ยวกับอสังหาฯ ฉันไม่ได้ทำโดยไม่หาข้อมูลหรอกนะ เพื่อผู้ชายฉันรอบคอบเสมอ!
“จริงเหรอยัยอิง?” แม่ถามอีกที ฉันพยักหน้ารัวทั้งที่ยังอยู่ในอ้อมกอดพี่เมฆ
“ให้ไปเถอะครับพ่อแม่ โครงการของบ้านซี ผมคอนเฟิร์มเรื่องความปลอดภัย” พี่เมฆช่วยเสริมอีกแรง
“โอเค ๆ ก็ได้ ให้พี่เมฆไปดูห้องก่อนละกัน ถ้ามีอะไรแม้แต่นิดเดียวต้องกลับบ้านทันที ตกลงไหม?” พ่อพูดจบ ฉันกระโดดกอดทันที แม่ก็ลูบหัวเบาๆ พี่เมฆยิ้มพร้อมยักคิ้วแบบที่ตัวเองคิดว่าเป็นพี่ชายเท่ห์ๆ
พ่อ แม่ พี่เมฆ... ถ้าอิงได้พ่อแว่นสุดหล่อมาเป็นแฟนเมื่อไหร่ อิงจะกลับมาอยู่บ้านแบบแพ็กคู่เลยค่ะ ขอตัวไปละเลงชีวิตใหม่ก่อนนะคะ~
／*◕ ‿‿ ◕*＼
“อะไรนะยัยอิง! แกลงทุนไปอยู่คอนโดเดียวกับนายแว่นจริงเหรอ?” วันต่อมาฉันเล่าเรื่องนี้ให้เดอะแก๊งฟัง นภัทรเป็นคนแรกที่ถาม
“ใช่ ทำไม? ฉันจริงจังนะ” ฉันตอบไปแบบไม่แคร์
“โอ๊ยยยยย แกอกอีแป้นจะแตก ชะนีแกได้ยินมะ? เพื่อนแกอยากได้เขาเป็นผัวถึงขนาดยอมไปอยู่ใต้ชายคาเดียวกันเลยเหรอ? โอ๊ยๆ ขอยาดมยาหอมหน่อย” อีเกย์นี่ก็เว่อร์ไปนะ
“แกคงบีบน้ำตาใส่พี่ชายบราค่อนของแกสินะ พ่อแม่แกถึงได้อนุญาต” ยัยดาวพูดด้วยท่าทางหมอดู ฉันยิ้มร้ายแล้วขยิบตาให้มัน
เพื่อนทั้งสองคนหันมามองแล้วส่ายหัวไปมาด้วยความละเหี่ยใจ
พ่อแว่นที่รัก... รออิงแป๊บนะคะ อิงจะไปยั่ว ป่วนใจคุณถึงห้องนอนเลยละ!!!!!!!!
- ผู้เขียน
