วันนี้เราสองคนไม่มีเรียนตอนเช้า หนุ่มแว่นคนดีก็พาฉันมาเรียนตามปกติ กินข้าว ดูหนังบ้างตามประสาคนเป็นแฟนกันทั่วไป แต่ที่ไม่ปกติคือเขาไม่ยอมแตะเนื้อต้องตัวฉันเลย ขนาดเข้าใกล้ยังตีตัวออกห่าง หงุดหงิดๆ อยากอ้อนแฟนเข้าใจป่ะ?
“ฌอนอ่าหอมแก้มก่อนไปเรียนได้มั้ย จะได้มีกำลังใจ” ฉันพูดกับคนขับรถจำเป็นเมื่อเรามาถึงมหา'ลัย
“ไม่ได้ครับ” นั่นไง คิดไว้ไม่ผิด
“โธ่แค่หอมแก้มเอง น๊านะ ไม่ได้เกินเลยสักหน่อย” ฉันยังตื้อไม่เลิก
“ไม่ได้ครับ ผมสัญญาไปแล้ว ลูกผู้ชายพูดแล้วไม่คืนคำ” เขาพูดเสียงหนักแน่น แต่ฉันก็ไม่ยอมอ่ะ อิงจะไม่ทน!
ฟอด! ขโมยหอมซะเลย! ฉันรีบลงจากรถหลังจากที่ขโมยหอมแก้มใสๆ นั้นสำเร็จ เหอะๆ คิดว่าจะห้ามอิงได้เรอะ ไม่มีทาง! ฉันเดินมาหน้าคณะอย่างอารมณ์ดี
“หน๊อยยัยชะนีแรด! นัดพวกฉันไว้แล้วตัวเองไม่ไป ยังทำหน้าระรื่นอีกนะ” เสียงอิเกย์ดังมาจากด้านหลัง ฉันหันไปมองเพื่อนสามคนยืนหน้าสลอนกันเรียงราย
“ก็ฉ
