@วันต่อมา
“กาแฟค่ะ” ของขวัญเปิดประตูเข้าไปหลังจากยกมือขึ้นเคาะขออนุญาต แล้วนำกาแฟไปวางให้นายกสุเมธ แล้วเสร็จทำท่าจะเดินออกจากห้องไป
“เดี๋ยว”
ร่างบอบบางหันกลับมารอฟังว่านายกสุเมธจะคุยอะไรกับเธอ
ร่างสูงลุกเดินไปหา เอามือโอบเอวบางแล้วรั้งตัวของหญิงสาวเข้ามาใกล้กัน ยกมือลูบแก้มนิ่มที่เขาไม่ได้สัมผัสมาหลายวันด้วยความคิดถึง
ก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปหอมซีกแก้มด้านซ้ายของอีกฝ่าย แล้วผละออก แก้มของขวัญยังคงหอมไม่เปลี่ยนแปลง หอมกลิ่นดอกไม้ แม้กระทั่งตอนนี้ เขายังไม่รู้เลยว่าของขวัญใช้ผลิตภัณฑ์ตัวไหนบ้าง
ร่างสูงทำท่าโน้มลงไปจูบปาก พอได้ใกล้ชิดกับอีกฝ่ายมันอยากเลยเถิดตลอด ก็ของขวัญตัวหอม นุ่มนิ่ม มันอยากฟัดเธอมากกว่านี้
ทว่า...ของขวัญกับเบือนหน้าหนี ทำเอาร่างสูงขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ
“ทำไม”
“มันไม่เหมาะค่ะ” ของขวัญผลักอกของอีกฝ่ายออกเบา ๆ ทำเอานายกสุเมธพยักหน้า
ก็ได้ เขาไม่ทำที่นี่ก็ได้ จะอดใจไว้
