@วันต่อมา
“ไปเคาะประตูเรียกซิ” หนึ่งในสองคนที่พากันขับรถมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านหลังหนึ่งบอกเพื่อน มองเป็นบ้านปูนเปลือยชั้นเดียว หลังคาถูกมุงด้วยสังกะสีที่ดูเงียบมาก เหมือนไม่มีคนอยู่เลย
ฝ่ายนั้นลงจากเบาะมอเตอร์ไซค์แล้วเดินไปหยุดอยู่หน้าบ้าน ก่อนจะยกมือขึ้นเคาะประตู
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ของขวัญกำลังจะไปฝึกงาน แต่งตัวด้วยชุดนักศึกษา ละสายตาออกจากกระจกตรงหน้าแล้วมองไปยังประตูบ้าน
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“มีใครอยู่ไหม”
ของขวัญใจเต้นแรงเมื่อได้ยินเสียงของผู้ชาย เดินไปส่องตาดูก็เห็นว่าเป็นลูกน้องของเสี่ยไกรเจ้าของบ่อนไก่
พี่เขามาทำอะไรกันที่นี่ ต่อให้เธอรู้จักอีกฝ่าย แต่ก็ยังมีความกลัวอยู่ดี และยิ่งเวลานี้เธออยู่บ้านคนเดียว
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“มีใครอยู่ไหม เปิดหน่อย”
ของขวัญตัดสินใจเปิดประตูออกไป ก่อนยกมือไหว้ผู้ใหญ่
ฝ่ายนั้นพยักหน้ารับ แล้วเอ่ยถามออกมา
“พ่อเอ็งอยู่ไหมนังหนู”
“ไปทำงานแล้วค่ะ” พ่อ
