จริงใจไม่สนใจแหวน เด็กน้อยเล่นกล่องกำมะหยี่ต่อ แต่คนที่สนใจแหวนสองวงที่เหมือนกันแต่คนละขนาดคือคุณป๋า
จิรายุหยิบแหวนทองคำขาวสองวงขึ้นมาดูใกล้ ๆ
“ฝัน...ของผมวงหนึ่งใช่ไหม”
ทอฝันละสายตาจากของตรงหน้า เธอหันไปมองสิ่งที่สามีถือไว้ด้วยปลายนิ้วชี้และนิ้วโป้ง
“ใช่ค่ะ” ทอฝันยิ้มหวานสดใส
หากเป็นเมื่อวันวาน ในยามที่เธอเห็นแหวนคู่สองวงนี้ หัวใจคงเจ็บแปลบ น้ำตาคงเอ่อคลอ และเธอคงสะอื้นไห้ออกมาแล้ว ทว่าในวันนี้ที่เธอมีเขาอยู่ข้างกาย เขาที่เปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่างเพื่อเธอเพื่อลูก เขาที่มีเวลาให้เธอกับลูกเสมอ เขาที่รักและดูแลเธอกับลูกได้อย่างที่ให้คำมั่นสัญญาไว้ในวันที่เธอเอ่ยปากให้โอกาสเขาเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง ดังนั้น วันนี้เธอจึงไม่มีน้ำตา ไม่มีความผิดหวัง หรือน้อยอกน้อยใจเหมือนในวันวานแล้ว
“ฝันซื้อให้เราสองคน ฝันอยากให้เราใส่แหวนคู่กัน ตอนนั้น...ฝันจะเอาไปให้จิก่อนจิบินไปสิงคโปร์ แต่จิไม่ยอมมาต
