“งั้นก็ต้องขอบคุณเพื่อนที่เคารพรักมากๆ นะครับที่เป็นกาวใจให้ผมกับภรรยา” วาโยกล่าวด้วยความหมั่นไส้เพื่อนของตน “โตๆ กันแล้วยังมาแหย่กันอีกนะคะ เห็นมั้ยว่าตาหนูมองพ่อกับลุงเขาเถียงกันตาแป๋วเลย” สราวลีรีบห้ามทั้งคู่ เพราะเห็นว่าบุตรชายกำลังมองทั้งคู่ด้วยแววตาใสแป๋ว “โทษทีครับลูกชาย พ่อมัวแต่กัดลุงเตซะเพลินเลย” วาโยหันมาหาบุตรชาย ก่อนที่จะจับแก้มยุ้ยของบุตรชายด้วยรอยยิ้ม “ลุงก็ขอโทษด้วยครับ อย่าลอกเลียนพฤติกรรมของลุงกับพ่อนะครับ มันไม่ดีสำหรับเด็ก” เตชิตกล่าวกับหลานชาย แต่ไม่วายส่งสายตาหมั่นไส้ไปยังวาโย “พอได้แล้วทั้งคู่นั่นแหล่ะ ทะเลาะกันตั้งแต่ตอนเรียนยันหัวจะหงอกอยู่แล้ว ฉันไม่แปลกใจเลยที่หลานจะเกิดพฤติกรรมเลียนแบบ” ภวินท์เดินเข้ามาแทรกกลางทั้งคู่พร้อมกับโอบไหล่นิดาภรรยาสาวของตน “มาพอดีเลย มาช่วยห้ามศึกสองคนนี้ด้วยค่ะ” สราวลีกล่าวกับภวินท์ เรื่องราวในอดีตระหว่างเขาและเธอได้จบลงไปแล้ว เพ