“ที่คุณทำอยู่นี่มันก็ไม่ใช่แล้ว อย่ามาทำเป็นพูดดีเลย” อิงดาวยังไม่หยุดร้องไห้ เธอกลัวเหลือเกินว่าเธอจะไม่ได้เห็นหน้าลูกอีก
ธัชพลถือวิสาสะกอดหญิงสาวไว้ ในขณะที่หญิงสาวก็ดิ้นรนขัดขืน นานเหลือเกินที่เธอไม่ได้อยู่ในอ้อมกอดของใครสักคน แม้ว่าปากจะบอกว่าเกลียดเขา แต่ทำไมทั้งหัวใจและร่างกายมันพร้อมใจกันทรยศเธออย่างน่าอาย
“เรากลับไปอยู่ด้วยกันนะอิงดาว น้องครีมจะได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบเหมือนเด็กคนอื่น ลดทิฐิลงแล้วทำเพื่อลูกกันเถอะ” ธัชพลยังคงกอดหญิงสาวไว้ด้วยความคิดถึง ในขณะที่หญิงสาวก็เลิกขัดขืน เพราะต่อให้เธอดิ้นรนไปก็เหนื่อยเปล่า เขาไม่มีทางยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระอย่างแน่นอน
“ฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าคุณจะไม่เดินมาบอกเลิกฉันเหมือนอย่างวันนั้นอีก” ในที่สุดอิงอาวก็ยอมคุยกับเขาดีๆ
“ผมขอโทษจริงๆ ตอนนั้นผมไม่รู้ใจตัวเอง แต่ตอนนี้ผมไม่มีวันที่จะทำอย่างนั้นอีกแล้ว ได้โปรดให้โอกาสผู้ชายเลวๆ คนนี้อีกส
