"นานไหมคะ ที่จะมาเจอวิตา ลุงภาคย์ต้องทำงาน ไปต่างจังหวัด วิตาเจอลุงภาคย์ ใช้เวลากับลุงภาคย์ แล้ววันหนึ่ง ลุงภาคย์ก็หายไป วิตายังเด็ก ยังไม่เข้าใจอะไรยากๆ แบบนั้น ถ้าจะมาพบกัน ช่วงเวลาหนึ่ง แหวนว่า ลุงภาคย์ไม่ต้องมาหรอกค่ะ แหวนกับวิตา เราสองคน อยู่กันตามลำพัง ได้ดี ตลอดมา "
เขาขยับตัว แล้วนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ คุณชายภาคย์ ไม่หลงเหลืออะไรอีกแล้ว นอกจะยอมรับความผิดในครั้งก่อน เขาไม่โทษเธอ ว่าทำไม เธอถึงหนีเขาไป เขาโทษตัวเอง ที่เขาทำให้เธอต้องเจ็บปวดใจอย่างแสนสาหัส ทุกอย่างคือความผิดของเขา เพียงผู้เดียว
เธอที่นั่งอยู่บนโซฟา ร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเห็นเขา ทรุดตัวลงไปนั่งที่พื้นพรม
"ทุกการตัดสินใจของแหวน พี่จะยอมรับทุกอย่าง โดยไม่มีข้อแม้เงื่อนไข พี่จะเจอวิตา วันละกี่นาที กี่ครั้ง ก็แล้วแต่แหวนจะกำหนด แต่พี่ขอร้อง ให้พี่ ได้อยู่ข้างๆวิตาได้ไหม ให้พ่อเลวๆคนนี้ ได้ทำหน้าที่เลี้ยงดู นางฟ
