" เพิร์ลครับ ขอบคุณนะ สำหรับวันนี้ "
คนตรงหน้าจอ บอกด้วยเสียงนุ่มนวล แล้วก็ยิ้มให้กับเธอ
" อือ ก็ช่วยๆกัน "
ใบหน้าสวยหวาน แดงก่ำขึ้นมา เมื่อเห็นรอยยิ้มของเค้า
" แล้วมีอะไรอีกไหม ถ้าไม่มีอะไร ก็แยกย้าย ดึกมากแล้ว "
เธอถามเค้า แล้วก็มองไปทางอื่น
" เพิร์ลครับ ปกตินอนดึกไหม "
" ไม่นะ ห้าทุ่มกว่า ก็นอนแล้ว "
นักศึกษามหาวิทยาลัยชั้นปีที่1 อย่างเธอ พยายามจะใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด ไม่อยากนอนดึก แล้วอัดกาแฟ ไปเรียน แบบง่วงตลอดวัน
" งั้น ไนท์ไม่กวนแล้ว ฝันดีนะครับเพิร์ล "
เค้าโบกมือบ้ายบายแล้วกดปิดหน้าจอไป คนที่ได้รับคำบอก ฝันดี กลับนั่งนิ่งอยู่แบบนั้น ทำอะไรไม่ถูกเลย
" โอเค ค่อยๆ มองกระจกข้างนะลูก เวลาจะออกจากซอย "
เสียงผู้เป็นพ่อ กำกับลูกสาว ให้หัดขับรถ อย่างระมัดระวัง แม้จะห่วงแสนห่วง แต่ก็ต้องยอมรับว่า การขับรถไปไหนมาไหนเองได้ เป็นทักษะพื้นฐานที่ลูกควรจะมี
รถเอสยูวีคันใหญ่ จอ
