มือบอบบาง ลูบผมลูกสาวที่หลับตาพริ้ม แล้วค่อยๆ ดึงผ้าห่มลายเจ้าหญิง ผืนบางขึ้นมาคลุมตัว ใบหน้าเล็กๆ ผมยาวสีดำสนิท และ ขี้แมลงวัน ตรงปลายตา ด้านขวา ที่ได้ดีเอ็นเอ ของพ่อมา100 เปอร์เซนต์ ลูก คือ ชีวิต และความสุขของแม่ ไม่ว่าจะมีทางเลือก อีกสักร้อยครั้ง เธอก็เลือกทางเดินนี้
ห้าปีที่แล้ว
เสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม ออกมาจากด้านใน งานเทศกาลดนตรี ที่จัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ เด็กสาวที่กำลัง จะเข้าเรียนมหาวิทยาลัย สวมเสื้อยืด สีเข้ม สวมเสื้อกั้ก สีสะท้อนแสง และห้อยป้ายคล้องคอ เอาไว้ เพื่อบอกตำแหน่งหน้าที่ของตัวเอง
ใบหน้าสวยหวาน รวมบผมเอาไว้ในหมวก แล้ว ตักน้ำแข็ง แก้วที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ขึ้นมาวางเรียงราย ตรงโต๊ะ มือบางแดงก่ำ เพราะความเย็น
"แหวน แหวน " เสียงตะโกนเรียกชื่อเธอ ดังมาจาก ทางด้านหน้า ของร้าน เพื่อนสาว ที่เรียน มอปลายที่เดียวกัน มากับกลุ่ม ชายหนุ่ม ที่ดูโตกว่ามาก
"แหวน ทางนี้ " เจ้าตัวเดิน
