บ่วงเสน่หาวิวาห์จำยอม

มีแต่ความเกลียดให้กัน...1

นิศาชลยังนอนนิ่ง เธอไม่ได้เห็นสายตาของชายหนุ่มที่มองมายังร่างของเธอด้วยสายตามที่เต็มไปด้วยความปรารถนา ในขณะที่ร่างสูงก็พยายามปลดเปลื้องชุดเจ้าบ่าวของตนเอง เพียงไม่นานร่างสูงของเขาก็เปลือยเปล่า ไม่มีสิ่งใดขวางกั้นอีกแล้ว

เมื่อจัดการกับตนเองเรียบร้อยแล้ว ร่างสูงก็หันมาจัดการกับแพนตี้จิ๋วตัวน้อย และบราเซียลูกไม้ตัวสวย ทำให้ตอนนี้ร่างบางของหญิงสาวก็เปลือยเปล่าไร้สิ่งใดขวางกั้นเช่นกัน วาฤทธิ์เชยชมร่างงามด้วยสายตาจนพอใจแล้ว เขาก็จัดการบดจูบลงที่กลีบปากบาง ซึ่งหญิงสาวก็พยายามเม้มปากของเธอไว้แน่น แต่ด้วยความเชี่ยวชาญของเขา ทำให้ชายหนุ่มจัดการส่งเรียวลิ้นร้อนเข้าไปในกลีบปากบางได้สำเร็จ

ความรุนแรงใครคราแรกเริ่มแปรเปลี่ยนไป เมื่อเรียวลิ้นร้อนของชายหนุ่มได้ค้นพบความหอมหวานในโพรงปากบางของหญิงสาว ตอนนี้เขากำลังตักตวงความหอมหวานอย่างไม่รู้จักเบื่อ ในขณะที่มือหนาก็เข้าไปกอบกุมที่เนินอกตูมเต่ง ก่อนที่เขาจะฟ้อนเฟ้นมันด้วยความต้องการที่ไม่สามารถเก็บมันไว้ได้อีกแล้ว

นิศาชลรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งร่าง กายงามที่ไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน ตอนนี้กำลังถูกชายที่ชื่อว่าสามีเชยชมจนเกือบจะทุกส่วนสัดของเธอ ความปรารถนาในกายเธอกำลังถูกปลุกขึ้นมาอย่างที่เธอไม่สามารถต้านทานได้เลย

แม้ว่าเธอจะบอกว่าไม่สนใจ แต่เพราะความช่ำชองของเขา ทำให้ร่างบางของเธอเริ่มตอบรับกับสัมผัสของเขา ร่างบางของเธอแดงกล่ำราวกับลูกตำลึงสุกก็ไม่ปาน ขณะที่วาฤทธิ์ก็ยกยิ้มด้วยความพึงพอใจ เพราะคนดื้อรั้นกำลังจะแพ้ให้กับความปรารถนาที่เขาเป็นคนปลุกมันขึ้นมาด้วยมือของเขาเอง

น้ำหวานเหนียวใสเริ่มไหลออกมาอย่างที่หญิงสาวไม่รู้ตัว มือของเธอก็ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของเขาอย่างสะเปะสะปะ เมื่อเรียวลิ้นร้อนของชายหนุ่มดูดกลืนความหอมหวานที่กลีบปากบางจนพอใจแล้ว เขาก็เคลื่อนลงมาที่ซอกคอขาว ก่อนที่จะใช้เรียวลิ้นเลียไล้อย่างไม่รู้จักเบื่อ ในขณะที่มือหนาข้างหนึ่งถูกส่งลงไปทักทายที่เนินสวาทที่ปกคลุมด้วยไรขนอ่อนของหญิงสาว ก่อนที่จะแหวกผ่านม่านน้ำหวานเข้าไปทักทายช่องทางรักสีสดของหญิงสาว