ปิ่นปินัทธ์ไม่ได้บอกยายของตนเองว่าเจอกับกรัณย์กรเพราะกลัวว่าคุณยายจะไม่สบายใจและหญิงสาวก็คิดว่าเขาไม่มีมีทางจะมาหาคุณยายอย่างที่บอกกับเธอแน่ๆ
แต่ดูเหมือนว่าเธอจะคิดผิดเพราะเย็นวันหนึ่งหลังจากเธอกลับมาจากโรงเรียนก็เห็นบริเวณห้องรับแขกมีกระเช้าผลไม้และนมสำหรับผู้สูงอายุวางอยู่
“คุณยายไปซื้อของพวกนี้มาเหรอคะ”
“เปล่าหรอกลูกวันนี้มีคนแวะมาเยี่ยมยาย”
“ใช่พี่ทศกับพี่แพรหรือเปล่าคะ พี่ทศบอกว่าก่อนจะกรุงเทพจะแวะมาหาคุณยายอีกครั้งหนึ่ง”
“ทศเขาแวะมาจริงๆ นั่นแหละแต่ของพวกนี้ไม่ใช่ของทศหรอกนะลูก”
“อ้าว....แล้วของใครล่ะคะคุณยาย”
“ปิ่นลองเดาดูสิว่าวันนี้มีใครมาหายาย”
“ปิ่นเดาไม่ถูกหรอกค่ะยายบอกปิ่นมาเถอะค่ะ”
“วันนี้หมอรัณย์เขามาหายายที่นี่”
“อะไรนะคะ เขามาหายายจริงๆ เหรอคะ”
“ปิ่นรู้ใช่ไหมว่าเขาจะมาหายาย”
“ค่ะยาย ปิ่นบังเอิญเจอเขาเมื่ออาทิตย์ก่อน แล้วเขาบอกว่าจะแวะมาหาคุณยายแต่ปิ่นไ
