23.30 น.
“ฉันกลับดึกไม่ได้อะพวกแก นี่ต้องกลับแล้ว”
แก้มกี้เมาได้ที่ก็พูดขึ้นแข่งกับเสียงเพลง ฟ้าใสซึ่งกำลังมันส์ก็ทำหน้าบูด
“ต่อถึงเที่ยงคืนไม่ได้เหรอ”
“พวกแกก็อยู่ต่อสิ จะกลับพร้อมฉันทำไม”
“เออว่ะ อิงงง เราอยู่ต่อนะ”
อิงดาวที่รู้สึกกรึ่ม ๆ ก็ทำหน้าครุ่นคิด ใจจริงเธออยากกลับเลย แต่ฟ้าใสก็เร้าหรือที่อยากอยู่ต่อ ทำให้เธอพยักหน้าอย่างจำยอม
“ก็ได้”
“เย้ ส่วนแกยัยแก้ม กลับดี ๆ น้า”
“รู้แล้วย่ะ แล้วเจอกันนะ สุขสันต์วันเกิดนะคุณฟ้าใส ของขวัญย้อนหลังนะจ๊ะ หาไม่ทันจริง ๆ ว่ะ”
“ไม่เป็นไรจ้า แค่เพื่อนออกมากินเหล้าด้วยก็ดีใจละ”
อิงดาวมองเพื่อนทั้งสองคนก็ยิ้มบาง ๆ เธอไม่เคยมีเพื่อนสนิทหรือได้เที่ยวเล่นอย่างชีวิตวัยรุ่นคนอื่น ๆ เพราะเมื่อไรที่มีเวลาว่างก็ต้องทำงาน เมื่อทำงานเสร็จก็ต้องหาเวลาอ่านหนังสือเพื่อสอบ เธอจึงไม่มีเพื่อน แต่หลังจากที่เจอกับทั้งสอง แม้จะเป็นเพียงระยะเวลาสั้น ๆ ทว่าเธอก็
