“แค่นี้ก่อน”
ทศวรรษกดวางสาย คำว่า ‘ยาเสียสาว’ ทำให้เขาสมองตื้อไปชั่วขณะ และอาการของอิงดาวก็ชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเรียวขาของเธอที่บดเบียดกันอยู่สั่นระริก มือเล็กกำแน่นและปิดตรงจุดอ่อนไหวของตัวเอง ทศวรรษหันหน้าขวับไปมองถนนทันที
เขากลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ลูกกระเดือกขยับเขยื้อนอย่างรุนแรง สูดหายใจเข้าปอดลึก ๆ พลางคิดว่าควรทำอย่างไรกับเหตุการณ์นี้
ไอ้เวรพจน์ เขาจะฆ่ามัน
“อึก...พี่ทศ อิงไม่ไหว”
น้ำเสียงแหบกระเส่า เช่นเดียวกับดวงตากลมที่ยั่วยวนเขาถึงขีดสุด อิงดาวจะรู้ตัวไหมว่าตอนนี้ตัวเองกำลังทำหน้าแบบไหนอยู่ มือหนาของทศวรรษกำแน่น เขาเคยสัญญากับตัวเองว่าจะรักแค่เพียงแพรไหมและไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนแม้แต่คู่หมั้นของตัวเอง ที่สำคัญเขาเกลียดอิงดาว เกลียดมาตลอดและไม่มีวันไหนที่ไม่เกลียด
นัยน์ตาดุดันตวัดมองคนตัวเล็กอีกครั้ง เขาเอ่ยออกไปด้วยเสียงเย็นชา
“ลงไป”
“...”
“ฉันบอกให้ลงไป”
“พี่ทศ
