ท่ามกลางความมืดมิด ทุกคนในบ้านเข้านอนกันหมดแล้ว อิงดาวเดินขึ้นบันไดช้า ๆ ด้วยอาการเหม่อลอย ความปวดหน่วงที่ส่วนล่างมากขึ้นกว่าครั้งก่อน ๆ ทศวรรษทำเธอตามความต้องการและเธอเอง...ที่ไม่ได้ต่อต้านเขา
หญิงสาวเดินเข้าห้องนอนของตัวเองและล็อคประตู ตรงไปยังห้องน้ำก่อนจะยืนหน้ากระจกบานใหญ่ที่สะท้อนภาพตัวเอง น้ำตาใส ๆ ไหลอาบแก้ม ความเจ็บปวดราวร้าวที่หน้าอกข้างซ้ายทำให้อิงดาวไม่สามารถหยุดร้องไห้ได้เลย เธอสบตากับตัวเองในกระจก
นั่นไม่ใช่ตัวเธอ
“...”
ความอ่อนแอกัดกินอย่างน่ากลัว มือเล็กค่อย ๆ ยกขึ้นจับใบหน้าของตัวเอง นึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นชีวิตเดิมหรือชีวิตใหม่ จนกระทั่งวันนี้เธอก็ได้มารู้อีกหนึ่งอย่างว่าแท้จริงแล้ว เธอไม่เคยมีความสุขเลยจริง ๆ สักวัน เสียงร้องไห้ภายในห้องน้ำ ภาพเก่า ๆ ไหลวนเข้ามา
“เธอบอกว่าฉันรับไม่ได้ที่เธอเปลี่ยนไป...ใช่ ฉันรับไม่ได้”
“...”
“...เพราะเธอเปลี่ย
