หลายวันผ่านไป
“พี่ทศคะ”
“...”
“พี่ทศ”
“หืม เมื่อกี้แพรพูดว่าไงนะ”
ภายในร้านอาหาร ชายหญิงที่นั่งตรงข้ามกัน ทว่ามีเพียงฝ่ายหญิงเท่านั้นที่พูดอยู่ฝ่ายเดียว คนตรงข้ามกับเธอเอาแต่เหม่อลอยออกไปด้านนอกร้านที่เป็นกระจกใส แพรไหมหรี่สายตามองหน้าทศวรรษ
“แพรบอกว่า คุณอิงจะกลับบ้านพรุ่งนี้แล้วนะคะ”
“จริงเหรอ”
“ค่ะ”
แพรไหมมองหน้าคนตรงข้าม อีกฝ่ายนัดเธอออกมา และสิ่งแรกที่ถามคือเรื่องของอิงดาว เพราะก่อนหน้านี้ทศวรรษวานให้แพรไหมไปเยี่ยมอิงดาว ซึ่งแพรไหมตั้งใจจะไปอยู่แล้ว ทว่าทศวรรษวานหลายต่อหลายครั้ง ทำให้แพรไหมไปเยี่ยมอิงดาวที่โรงพยาบาลไม่ต่ำกว่าห้าครั้งในสามสัปดาห์ที่อีกฝ่ายรักษาตัว
“ทำไมพี่ทศไม่ไปเองคะ”
แพรไหมถามขึ้น ทศวรรษเบือนสายตาสั่นไหวไปทางอื่น
“พี่...”
“พี่ทศรักคุณอิงใช่ไหมคะ”
“...”
ทศวรรษชะงักกึก มองหน้าแพรไหมราวกับไม่เชื่อหูตัวเอง
อีกฝ่ายรู้แล้วงั้นสินะ
“พี่...”
“...”
“ใช่ พี่
