ภูวดลสะบัดหัวไล่ความคิดไร้สาระ ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนไป คนตัวเล็กพอเห็นว่าเขาตื่นแล้วก็รีบปิดโทรทัศน์แล้วลุกขึ้นมาสะพายกระเป๋าทันที
หญิงสาวไม่ได้พูดอะไรออกไป ทำเพียงยืนมองหน้าเขาตาปริบ ๆ
“กินยาหรือยัง?” เสียงทุ้มเอ่ยถามพลางจ้องใบหน้าสวยของเธอนิ่ง
ยาที่ว่าหมายถึงยาคุม เธอเม้มริมฝีปากแน่นก่อนจะตอบเขาเสียงเบาหวิว
“ยังค่ะ ยาหมด” ใบหน้าสวยก้มมองพื้น หลบสายตาตำหนิของคนตรงหน้า
มะนาวรู้ดีว่าเขาไม่อยากให้เกิดเรื่องวุ่นวายในอนาคต และเธอเองก็ไม่ต้องการให้เกิดเหตุการณ์เช่นนั้นด้วย ยังไงซะเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงที่เขาใช้ระบายความต้องการ ไม่ใช่คนที่เขารัก ป้องกันตัวเองไว้ก่อนดีที่สุด
ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ มองคนตรงหน้าด้วยสายตาอ่านยาก เขาไม่ได้จะต่อว่า เพราะรู้ว่าเธอดูแลตัวเองดีมาตลอด ที่ถามก็แค่กลัวว่าเธอจะลืมหรือเกิดปัญหาอย่างพวกยาหมด เหมือนกับตอนนี้
“เดี๋ยวพาไปซื้อ” กล่าวทิ้งท้ายเพียงแค่นั้น
