2 ต้องถอดอยู่ดี

1158 คำ

คาสิโนกึ่งผับ ตระกูลคาร์เนอร์ ร่างเล็กถูกพาขึ้นลิฟต์มายังชั้นบนสุดของคาสิโน แกร๊ก !! “เข้าไปสิ” ประตูบานใหญ่เปิดออก เสียงทุ้มเย็นชาสั่งเบาๆข้างหู ไพลินชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนก้าวขาเล็กช้าๆ ผ่านประตูบานใหญ่เข้าสู่ห้องนอนหรูหรา ภายในถูกตกแต่งอย่างโอ่อ่า เฟอร์นิเจอร์แต่ละตัวราคาแพง จนเธอไม่กล้าแตะต้อง ร่างเล็กขยับเข้าไปสำรวจอย่างระแวดระวัง ดวงตากลมไล่ไปตามโต๊ะบาร์ที่เรียงรายด้วยขวดไวน์และสุราราคาแพง ชุดโซฟาหนังแท้สีเข้ม และเตียงขนาดคิงส์ไซส์ที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางห้อง ปัง! เสียงประตูด้านหลังปิดลงอย่างแรง ไพลินสะดุ้งเฮือก รีบหันกลับไป เห็นเขายืนพิงประตู มือหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกง อีกมือคลายกระดุมเสื้อเชิ้ตสองเม็ดบนสุดอย่างสบายอารมณ์ ท่ามกลางสายตาคมกริบที่ยังจับจ้องมาที่เธอไม่วางตา “ไปอาบน้ำสิ ฉันไม่ชอบคนสกปรก ” เขาเดินเข้าใกล้เธอทีละก้าว ทีละก้าวจนขาเธอชิดเตียง แล้วนั่งพับลงไป “แต่ฉัน…” ยังไม่ทันที่เธอจะพูดอะไร นิ้วชี้เรียวยาวก็เลื่อนขึ้นแตะริมฝีปากบางอวบอิ่ม ปากหยักทำเสียง จุ๊ๆเบาๆ ก่อนเอ่ยขึ้นด้วยเสียงแผ่วแต่เจือด้วยอารมณ์ปราถนา “ถ้าเธอฉลาดพอเธอจะไม่ขัดขืน ชีวิตของพี่ชายเธออยู่ในกำมือเธอแล้วสาวน้อย ถ้ายังอยากให้พี่ชายเธอมีชีวิตรอด ก็ไม่ควรทำหรือพูดอะไรที่มันขัดใจฉันอีก ” ร่างบางทำได้เพียงกลืนก้อนสะอื้นลงคอ ไม่กล้ามองหน้าเขาอีก “ฉะ ฉันขออาบน้ำก่อน ” เธอเช็ดน้ำตาลวกๆแล้วเอ่ยบอกเขา ร่างหนายอมผละออกแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวมาโยนให้เธอ “ขัดให้สะอาดทุกซอกทุกมุม” เขาบอกเธอพร้อมถอยไปนั่งรอที่โซฟา กระดุมเสื้อเชิ้ตถูกปลดออกจนหมด เผยแผงอกกำยำกล้ามท้องเป็นมัดๆ ไพลินรีบเดินหนีเข้าห้องน้ำไปไม่หันกลับมามองเขาอีก “หึ!!” เขาหัวเราะในลำคอพร้อมยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม เกือบครึ่งชั่วโมงที่ไพลินหายเข้าไปในห้องน้ำ สายตาคู่คมยังจับจ้องทุกวินาทีรอประตูเปิดออก แกร๊ก!! ประตูห้องน้ำเปิดออก ขาเรียวขาวก้าวออกมาช้าๆ ร่างบางในชุดคลุมอาบน้ำหน้าสวยใสไร้เครื่องสำอาง แต่ทว่าน่ามองอย่างเหลือเชื่อ “ฉะ ฉันไม่มีเสื้อผ้าใส่ ” เธอบอกเขาอย่างกล้าๆกลัวๆ “ใส่ทำไม ยังไงก็ต้องถอดอยู่ดี ” ไม่พูดเปล่า ร่างหนาเดินมาประชิดตัวเธอ ลมหายใจอุ่นร้อนผสมกลิ่นแอลกอฮอล์ก้มลงสูดดมที่ลำคอระหงจนเธอขนลุกซู่ นี่เป็นครั้งแรกที่มีผู้ชายเข้าใกล้เธอขนาดนี้ ไพลินเอียงหน้าหนีไกลสุดเท่าที่จะทำได้ “หันหน้ามานี่สิ ให้ฉันดูหน่อยว่าเธอสวยแค่ไหน ” ร่างบางถูกจับหันหน้าเข้าหาตรงๆ เจคอปเลื่อนมือต่ำลงไปที่เชือกผูกเอว เขาดึงออกช้าๆเหมือนกำลังแกะกล่องของขวัญ แล้วค่อยๆเปิดชุดคลุมออกอย่างเบามือ สายตาคมจับจ้องไม่วางตา พรึบ!! “อาส์… สวย… สวยมาก” เสียงทุ้มต่ำลอดออกมาจากริมฝีปาก ราวกับคนที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ เมื่อชุดคลุมหลุดจากไหล่เล็ก ไพลินเบือนหน้าหนีด้วยความอาย ไม่อยากมองดูหน้าเขาอีก “สวยมากจริงๆ” สายตาคมกวาดมองร่างเล็กตั้งแต่ปลายเส้นผมนุ่มลื่นที่สลายตัวลงมา ไล่ผ่านเรียวคอระหงอันบอบบาง ไหล่กลมมนชวนมอง จนถึงส่วนโค้งเว้าอย่างเป็นธรรมชาติอกกลมโตที่ได้รูปพอดี เอวเล็กคอดรับกับสะโพกกลมกลึงทุกองศา เรียวขาเรียบเนียนยาว ทุกส่วนบนเรือนร่างเธอช่างบาดใจและยั่วยวนสายตาเขาอย่างห้ามไม่อยู่ “ดื่มสิ บิ้วอารมณ์หน่อย ” แก้วเหล้าชนิดแรงถูกส่งมาตรงหน้าเธอ “ฉันไม่ดื่มเหล้า ” เธอปฏิเสธเสียงสั่น “แต่เธอต้องดื่มถ้ามันเป็นความต้องการของฉัน และเธอก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ ” ปากเล็กถูกบีบให้อ้าออก พร้อมกันนั้นแอลกอฮอล์ขมเฝื่อนก็ถูกกรอกลงคอ “อึก!!…อึก!!” ไพลินหน้าเบ้ สะบัดหน้าหนีแทบไม่ทัน ทว่าก็ไม่อาจปฏิเสธแรงบีบจากมือใหญ่ที่บังคับเธอได้ “อื้ออ” ทันทีที่เธอหอบหายใจเฮือกใหญ่ ร่างหนาก็โน้มลงรวบร่างเล็กเข้าหา ริมฝีปากหยักกระแทกลงบนกลีบปากบางอย่างดิบเถื่อน ไร้ความอ่อนโยนใดๆ จ้วบ!!จ้วบ!! เสียงหายใจรุนแรงปะปนกับแรงบดขยี้หนักๆ ทำให้ร่างเล็กแทบขาดอากาศ ไพลินดิ้นพล่าน มือเล็กทุบอกเขารัวๆ ในที่สุดเขาก็ปล่อย “ฉันเจ็บนะ!” เธอบอกเขาเสียงสั่นเมื่อปากเป็นอิสระ “แต่ฉันชอบ เธอยั่วมากไพลิน ” เขาถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนเปลื่อยเปล่า แล้วนั่งเอนหลังค้ำยันไปกับเตียง “ทำมันสิ ” เขาเหลือบตามองเธอเพียงครู่ แล้วปรายตาลงมาที่แก่นกายขนาดใหญ่ของเขา ที่ห้อมล้อมด้วยเส้นเลือดปูดโปนน่ากลัว นี่เป็นครั้งแรกที่เพียงไพลินได้เห็นอะไรแบบนี้ “คุณเจคอป!! ฉันทำไม่เป็น!!” น้ำเสียงอ้อนวอนจนใจเจ็บ “แค่ใช้ปากเธอเล่นกับมัน ทำสิ อย่าให้ต้องโมโห ” คำพูดราบเรียบแต่ฟังยังไงมันก็คือคำขู่ ไพลินนั่งคุกเข่าตรงหน้าเขาอย่างจำใจ มือเรียวจับแก่นกายขนาดใหญ่ของมาเฟียหนุ่มอย่างกล้าๆกลัวๆ ปากเล็กค่อยๆอ้างับอย่างนึกรังเกียจ แต่ทว่ากลับเพิ่มความกระสันให้เขาไม่น้อย “อาส์!!!!” เสียงคำรามดังผ่านลำคอหนา เขาเชิดหน้าขึ้นแล้วหลับตาพริ้ม ไพลินจัดการกับเอ็นใหญ่อย่างเงอะๆงะๆ แต่ทำเอาเลือดในกายมาเฟียหนุ่มสูบฉีดไม่น้อย “ดูดแรงๆ แรงกว่านั้น โอ้วววว ซี้ดด!!” เสียงคำรามน่าเกลียดหลุดจากปากชายหนุ่ม ไพลินดูดเลียแก่นกายนั้นอย่างจำใจ ตาคมเหลือบลงมองการกระทำของเธอ พร้อมมือหนาที่เลื่อนมากดหัวเล็กให้ลึกลงไปอีก บวบ!!บวบ!!บวบ!! อ๊อก!!อ๊อก!!อ๊อก!! น้ำตาเธอไหลพราก เมื่อเขาจับหัวเธอกดลงแรงๆเป็นจัวหวะ ความยาวใหญ่ของแก่นกายกระทุ้งจนถึงคอ มันเร็วขึ้นอีกในจังหวะที่เขาใกล้เสร็จ อ๊อก!!~~อ๊อก!~~อ๊อก~~ “อาส์!~~อาส์!~~อาส์!~~” เสียงคำรามดังลั่นผ่านลำคอแกร่ง ในจังหวะที่ถึงจุดสุดยอดจนร่างหนามาเฟียหนุ่มนั้นกระตุกเกร็ง น้ำกามขาวขุ่นพวยพุ่งถูกปลดปล่อย ปากเล็กอ้าค้างอย่างไม่รู้จะทำยังไงดี แค่ก!!แค่ก!!แค่ก!! เธอสำลักจนหน้าแดงก่ำ ตาปรือหยาดเยิ้มมองดูแล้วออกคำสั่งอย่างเรียบเฉย “กลืนมันลงไป ” ไพลินฝืนกลืนจนน้ำตาไหล รสชาติน้ำบ้านี่มันโคตรห่วยแตก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more