“เป็นอะไรรึเปล่า เจ็บตรงไหนไหม ”
เขาจับมือไม้ขึ้นมาดูพร้อมพลิกไปพลิกมา
แทนที่เธอจะตอบกลับเอาแต่มองหน้าเขาแล้วยิ้ม
“ยิ้มอะไร ”
เจคอปคิ้วขมวดทันที เธอไม่ตอบและยังเอาแต่ยิ้ม
“คุณเป็นห่วงฉันเหรอคะ ”
“ก็ห่วงสิ ”
เขาสวนกลับทันทีก่อนชะงักไปชั่วครู่ ไพลินยิ้มกว้างเมื่อได้ฟังคำตอบ
“ฉันหมายถึงเธอมากับฉัน แล้วอีกอย่างเธอเป็นคนดัง ถ้าเกิดมีเรื่องในคาสิโนของฉัน เดี๋ยวก็เป็นข่าวทำให้คาสิโนไม่น่าเชื่อถือ”
เขาตอบพร้อมเบือนหน้าหนี ไพลินหรี่ตามองแล้วจ้องหน้าเขาเหมือนไม่เชื่อ
“อ้อ แบบนี้นี่เอง แต่ก็ขอบคุณนะคะ ”
“อืม จะไปได้รึยัง ฉันรอเธอนานแล้วนะ ”
“รอทำไมคะ ไหนว่ามีงาน ”
ไพลินขมวดคิ้วเขาทำตัวไม่ปกติ
“ฉันจะไปคุยงานที่ผับ จะพาเธอไปด้วย เดี๋ยวขึ้นไปข้างบนก็ไม่เห็นฉันอีก ”
เขารีบอธิบายทั้งที่ไม่จำเป็นต้องอธิบาย จนเธอพยักหน้าเบาๆเข้าใจ
“อ้อ เป็นแบบนี้นี่เอง ”
เขาเดินนำเธอมาที่ผับ ที่ทางเดิน
