บริษัทรถหรูตระกูลคาร์เนอร์
“ชอบคันไหนเลือกเลยสิ ”
เสียงบอกราบเรียบเหมือนรถสปอร์ตหลายคันตรงหน้าเป็นของราคา10-20บาท ไพลินยืนมองรถหรูหลายคันแต่เธอกลับไม่รู้สึกอยากได้
“หนูไม่เอาได้ไหมคะ คือหนูไม่อยากได้”
เขาหรี่ตามองเธอแล้วพูดต่อ
“อะไรคือไม่อยากได้ อย่าลืมสิว่าตอนนี้เราอยู่ในฐานะอะไร คนอื่นจะมองฉันยังไง ขนาดนี้แล้วยังต้องให้แฟนเรียกรถไปทำงานอย่างนั้นหรอ”
เขาก้มลงกระซิบข้างหู เพราะไม่อยากให้คนอื่นได้ยิน ตรงนี้นอกจากเธอกับเขาแล้วยังมีพนักงานที่ยืนคอยให้บริการอีกหลายคน
“ งั้นเอาที่ไม่แพงได้ไหมคะ”
เธอกระซิบแค่พอได้ยินกันสองคน
“ ที่นี่ไม่มีรถราคาถูกหรอกนะ ขั้นต่ำก็สิบล้าน”
“ ก็ไม่จำเป็นต้องซื้อที่นี่หนิคะ”
ความจริงรถคันไม่ถึงล้านก็มี
“ฉันเป็นเจ้าของที่นี่ แล้วยังจะให้ไปซื้อรถจากที่อื่น ตลกแล้วไพลิน ”
สองคนกระซิบกันไปมาจนพนักงานยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มองอีกมุมเหมือนเธอกับเขามุ้งมิ้งกันม
