“เอ่อ!!เฮียคะ ให้มินดูแลเฮียนะคะ ”
มินตรารีบขัดพร้อมเอื้อมไปหยิบส้อมเตรียมจิ้มกุ้งในจาน
“ฉันให้ไพลินป้อนไม่ใช่เธอ ”
มินตราถึงกับชะงักมองหน้าไพลินอย่างไม่สบอารมณ์ เธอเสียหน้าไม่น้อยแต่ก็ยังพยายามคลี่ยิ้มอ่อนๆอยู่ ไพลินจิ้มกุ้งขึ้นมา แล้วจ่อไปที่ปากเขา เจคอปอ้างับแต่จับจ้องที่หน้าเธอไม่วางตา
“เป็นไงครับ อร่อยรึเปล่าเฮีย ”
ฮันเตอร์ถามขึ้นพร้อมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“อร่อย ขาว แน่น เต็มปากเต็มคำ ”
เขาตอบเน้นๆชัดๆแต่หน้านิ่งจนไพลินทำตัวไม่ถูก
เพราะคนอื่นๆก็ได้ยินกันหมด
“คุณเจคอปหมายถึงกุ้งใช่ไหมคะ ”
ไพลินถามขึ้นแก้ต่าง บีบส้อมในมือแน่นลุ้นระทึกไปกับคำตอบ
“แล้วเธอคิดว่าฉันหมายถึงอะไรละ ”
คำตอบที่เป็นปริศนาทำคนตัวเล็กหายใจไม่ทั่วท้อง
“เฮีย อย่าแกล้งน้องสิครับ ดูสิน้องกลัวจนตัวสั่นไปหมดแล้ว ”
คีตะแซวขึ้นบ้าง
“ เอาอย่างนี้ไหมครับสาวๆ เฮียว่าเปลี่ยนบรรยากาศกันหน่อยดีกว่า เดี๋ยวเล่นเกมช
