วันต่อมา....
เมื่อวานพี่สิงห์ฉีดยานั่นให้ฉันไม่รู้กี่รอบ ตอนนี้ฉันรู้สึกต้องการ ต้องการย***าฉันที่พี่สิงห์ฉีดให้ ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องคนเดียวอาการฉันเริ่มอยู่ไม่นิ่ง ใจฉันสั่นรัว มือไม้ปัดป่ายไปทั่ว พยายามลื้อของหายาที่พี่สิงห์เอาฉีดฉัน
“ยะ..ยา ยาอยู่ไหน..!!” ฉันมองไปรอบๆ ห้องหายใจเข้าออกถี่ๆแรงๆ ราวกับคนเป็นโรคหอบ
แกร๊ก! เสียงประตูห้องเปิดเข้ามา...
ฉันรีบหันขวับไปทางประตูห้องทันที พอเห็นว่าคนที่เข้ามาคือพี่สิงห์ฉันก็รีบวิ่งไปหาพี่สิงห์ทันที
“พะ..พี่ พี่สิงห์ ขะ..ขอ..”
“ว่าไงขออะไรหื้ม”
“ขะ..ขอยา..หนู..ขะ..ขอยาหน่อย” ฉันแบมือตรงหน้าพี่สิงห์
ไม่ไหวแล้วตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนคนที่กำลังใจจะขาดถ้าฉันไม่ได้ยาฉันต้องบ้าตายแน่ๆ
“ฮ่าๆๆ ได้สิ สำหรับเธอฉันให้ได้อยู่แล้วคะนิ้ง”
ฉันคลี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ พี่สิงห์หันไปสั่งลูกน้องพี่เฝ้าอยู่หน้าประตูห้องให้ไปเอายามาให้ฉัน จากนั้นไม่นานลูกน้องพี่สิ
