สามวันเต็มๆ ที่ผมอยู่ในห้องกับคะนิ้ง ผมสั่งห้ามไม่ให้ใครเข้ามาในห้อง จะเข้ามาได้ก็ตอนที่เอาอาหารมาให้
สามวันที่เราร่วมรักกันจนแทบไม่มีเวลาพักเลย ผมดูหื่นไปใช่ไหม ใช่ครับผมหื่น ทุกครั้งที่คะนิ้งร้องหายา ผมก็จะทำเรื่องอย่างว่ากับเธอทุกรอบ คิดเอาแล้วกันครับว่าบ่อยแค่ไหน
วันนี้คะนิ้งเธอตื่นสายมากกว่าทุกวัน อาการเธอเริ่มดีขึ้นมาก ถึงแม้ว่าสามวันที่ผ่านมาเธอไม่คุยอะไรกับผมเลย แต่วันนี้เธอลุกขึ้นมานั่งเม่อมองอะไรไม่รู้ตรงหน้าต่าง ผมแปลกใจนิดหน่อย แต่เห็นแบบนี้ผมค่อยสบายใจขึ้นมาบ้าง
ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ คะนิ้งแล้วก็นั่งลงข้างๆ เธอ “มองอะไรอยู่หื้ม”
คะนิ้งเงียบไม่ตอบอะไรผม “เป็นไงบ้าง ดีขึ้นไหมวันนี้ฉันจะฉีดสารให้เธอนะ จะได้ไม่รู้สึกต้องการยานั่นอีก”
คะนิ้งพยักหน้าตอบ เหมือนเธอเบลอๆ มองอะไรก็ไม่รู้ เห้อ ถึงจะดีใจที่วันนี้เธอลุกขึ้นมานั่งได้ไม่นอนดิ้นทุรนทุราย แต่เธอก็ยังเงียบอยู่ดี คงจะต้องจับ
