"พิม...พิมจ๋า ตื่นเถอะ"
เริงฤทธิ์เอ่ยเรียกเธอเบา ๆ จนเจ้าตัวสะดุ้งตื่น
เมื่อเห็นหน้าหล่อ ๆ ของคุณอา เธอถึงกับตกใจเล็ก ๆ
พิมดาวค่อย ๆ พยุงตัวขึ้นนั่ง
"ทำไมมานอนอยู่ตรงนี้ล่ะ อาว่าไปนอนในห้องดีกว่านะจ๊ะ"
"อืม...ค่ะ!"
สาวน้อยตอบสั้น ๆ ก่อนจะเมินหน้าหนีไป แล้วทำท่าจะลุก
"เดี๋ยวสิ ไหน ๆ ก็ตื่นแล้ว นั่งคุยกับอาก่อน ได้มั้ยจ๊ะ"
"จะคุยอะไรล่ะคะ?"
ตอบเสียงห้วน ๆ
"ก็...อะไรก็ได้...ไม่อยากคุยกับอาเหรอ พิมเป็นอะไรรึเปล่า? เหมือนหลบหน้าอามาหลายวันแล้วนะ"
ชายหนุ่มถามพลางขมวดคิ้ว
"แล้วคุณอา...ไปทำอะไรไว้รึเปล่าล่ะคะ!"
พูดจบ เจ้าหล่อนก็สะบัดก้นใส่ รีบเดินหนีขึ้นห้องไปทันที
เริงฤทธิ์จึงต้องรีบสาวเท้าตามไปติด ๆ เมื่อมาถึงห้องนอนของเธอ พิมดาวก็ทำท่าจะปิดประตูใส่
แต่ชายหนุ่มรีบยันเอาไว้ทันควัน แล้วแทรกตัวเข้ามาอยู่ในห้องของเธอได้ ในที่สุด
"นี่อา ไปทำอะไรให้พิมไม่พอใจหรือเปล่า? บอกอามาสิ"
"น
