จ้าวเจ๋อหยวนที่อึดอัดทนไม่ไหว เมื่อนางไม่พูดคุยกับเขาเช่นเดิมก็ยอมเป็นฝ่ายมาพูดกับนางเสียก่อน
“แล้วเหตุใดท่านถึงไม่พักในเมืองต่อไปเล่า” หากนางไม่รู้ก็คงไม่โกรธแทนเจ้าของร่างเดิมมากเพียงนี้
“เป็นข้าที่คิดไม่รอบคอบตั้งแต่แรก ที่ปล่อยให้เจ้ากับอาเยี่ยนลำบากกันเพียงลำพัง คิดแต่จะหาเงินเข้าเรือนจนลืมไปว่าเรื่องในเรือนเมื่อเจ้าทำผู้เดียวก็เหน็ดเหนื่อยเช่นกัน”
จ้าวเจ๋อหยวนมองนางด้วยสายตาจริงจัง ชิงหลิงจึงได้แต่ถอนหายใจออกมา
“เช่นนั้นก็ให้แล้วไปเถิด ถึงอย่างไรเรื่องนี้ข้าก็เป็นฝ่ายผิดตั้งแต่แรก”
ไม่รู้ว่าเรื่องวางยาของนางกับเรื่องที่เขาละเลยมันจะหักล้างกันได้ไหม แต่ก็คงต้องปล่อยไปเท่านั้น ไม่เช่นนั้นมัวแต่คิดกันไปกันมามีแต่จะเสียสุขภาพจิตเปล่าๆ
“ท่านกลับไปกินข้าวเถิด ข้าจะทำงานต่อ” ชิงหลิงนางกินผงรากบัวหมดลงแล้วก็เตรียมจะลุกขึ้นไปจัดการน้ำที่เดือดล้างไห
จ้าวเจ๋อหยวนเมื่อเห็นนางยอมพูดคุยด้วย
