จงเยว่ลูบหัวบุตรสาว เมื่อเห็นว่านางไม่ได้เป็นอันใดแล้วก็พาหลานชายกลับเรือนอย่างวางใจ
จ้าวเยี่ยนก็เข้ามาสำรวจมองมารดา ก่อนที่เขาจะยอมกลับเรือนตระกูลโจวไปพร้อมท่านยาย
“เพราะท่าน ข้าไม่รู้จะมองท่านแม่เช่นไร” ชิงหลิงมองค้อนจ้าวเจ๋อหยวน เมื่อเขากลับมาหลังจากไปส่งแม่ยายที่หน้าเรือนแล้ว
“คราหน้าข้าจะถนอมเจ้าให้มากกว่านี้” จ้าวเจ๋อหยวนเดินเข้ามาโอบนางไว้
“เหอะ ยังจะมีคราหน้าอีกหรือ”
จ้าวเจ๋อหยวนก็ไม่ได้กลั่นแกล้งนางอีก ปล่อยให้นางได้พักเอาแรงต่ออีกหน่อย ตัวเขาก็เดินออกมาจัดการกวนสบู่แทนนาง
ชิงหลิงนางตื่นขึ้นอีกครั้งก็เกือบจะถึงมื้อกลางวันแล้ว นางจึงลุกขึ้นไปจัดการตัวเอง เพื่อรอชาวบ้านที่จะนำดอกไม้มาขายที่เรือนของนาง
เมื่อเดินไปที่ห้องครัวก็เห็นจ้าวเจ๋อหยวนกวนสบู่รอบที่สองเสร็จพอดี
“ข้าช่วยเจ้าค่ะ”
เมื่อทั้งคู่เทสบู่ที่กวนเสร็จแล้วลงพิมพ์ ยกเข้าไปไว้ในห้องเก็บของ ชาวบ้านก็มาร้องเรียกที่หน
