หลังๆ นางทำสบู่ที่มีไว้เพื่อซักผ้าเท่านั้นออกมาด้วย แล้วขายในราคาก้อนละสองร้อยอิแปะ ชาวบ้านที่มีกำลังซื้อจึงหาซื้อมาไว้ซักผ้าและอาบน้ำกันได้มากขึ้น
จ้าวเจ๋อหยวนเมื่อเดินทางถึงเมืองหลวง เขาจึงได้รู้ว่าสหายของเขาขายสบู่ก้อนละสิบตำลึงเงิน แม้จะมีราคามากเพียงนี้ แต่สบู่ของชิงหลิงนางก็แทบจะไม่พอขาย
“เจ้าไม่ซื้อสบู่กับยาสระผมไปฝากภรรยาของเจ้าหรือ” สหายที่ร่วมเดินทางมาพร้อมกับจ้าวเจ๋อหยวนเอ่ยถาม เมื่อเขาเลือกซื้อเพียงผ้าไปฝากชิงหลิง
“ไม่ซื้อ” เขายกยิ้มที่มุมปาก เพราะน้อยคนนักที่จะรู้เรื่องที่เขากับชิงหลิงเป็นเจ้าของสบู่ที่วางขายอยู่ในตอนนี้
จ้าวเจ๋อหยวนนำเรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองหลวงกลับมาเล่าให้ชิงหลิงนางฟัง นางยังอดที่จะตกใจไม่ได้ ที่ราคาสบู่เพียงก้อนเดียวพุ่งสูงถึงเพียงนี้
“ท่านว่า ท่านจะสอบได้หรือไม่”
นางคิดที่จะไปเปิดร้านที่เมืองหลวงแทนฟู่จิ้งเสียแล้ว
“ต่อให้สอบได้ก็คงได้เป็นเพียงนายอ
