แอบรักเลขาตัวแสบ

เเอบมอง

"กรี๊ดดดด...."

เป็นเสียงกรี๊ดที่ดังในใจ

"อดทนไว้แก้มหอมใจเย็นหายใจเข้าพุธหายใจออกโท...นั้นแหละแบบนั้นดีมากแก้มหอม ฮู้...ฮาา....กรี๊ดดดด...ไม่ไหวแล้วโว้ยยย"

ก๊อกๆๆๆ....

"วาไง...เออ ว่าไงจ้ะฟ้าใส"

แก้มหอมพยายามปรับอารมณ์ให้เย็นลง

"เออ ท่าประธานให้มาตามค่ะ"

ฟ้าใสบอกอย่างเกรงใจ รู้ว่าเลขาคนเก่งกำลังอารมณ์ไม่ดี

"จ้ะ เดี๋ยวพี่ออกไปนะ"

เธอยิ้มให้พนักงานรุ่นน้องอย่างฝืนเต็มที่

[อินทุการต์ หรือแก้มหอม อายุ 26 ปี

หน้าหวาน ตากลมโต สวย ผิวขาวสูง 170

เป็นเลขาให้กับประธานบริษัทยักษ์ใหญ่

ธุรกิจนำเข้าและส่งออก เกี่ยวกับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ และยังต้องคอยตามล้างตามเช็ดกับความเจ้าชู้ของท่านประธานอีกด้วย อยากลาออกวันละสิบครั้ง แต่เงินเดือนที่สูงงงลิปถึงทนอยู่

ก๊อกๆๆ

"มาแล้วหรอ ผมหายอดส่งออกเดือนที่แล้วไม่เห็นคุณดูให้ผมหน่อย"

"ห๊ะ...ท่านประธานค่ะ ชั่งเถอะค่ะเดี๋ยวดิฉันดูให้ค่ะ"

เธอตอบ เธอรู้ว่าเขาเเกล้งเธอเมื่อกี้เธอพึ่งถูกผู้หญิงของเขาโทรมาวีนใส่ พึ่งจะสงบสติอารมณ์ก็มาเจอเขาแกล้งอีก

(อยากจะบ้าตาย)เธอคิด พร้อมกับนั้งลงกดคีย์บอร์ดคอมพิวเตอร์คู่ใจ เสียงดังรัวๆ

เหมือนระบายอารมณ์โกรธลงไป ที่แป้นพิมพ์

[การันต์ วราเทพ อายุ37ปี ท่านประธานหนุ่มนักธุรกิจนำเข้าและส่งออกอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์รายใหญ่ของประเทศทั้งหล่อทั้งรวยมากความสามารถเป็นที่หมายตาของเหล่าบรรดาสาวๆ

และนักธุกิจที่อยากจะเอาลูกสาวใส่พานมาถวาย ให้กับเขาแต่เขาก็ไม่ลงเอยกับใครมีผู้หญิงเข้ามาให้เขาเฉยชมเขาเด็ดดมแล้วก็โยนทิ้งไป]

การันต์ชำเลืองตามองเลขาสาว ที่ตอนนี้ทำหน้าบูดบึ่งแต่เขารู้สึกมีความสุขสะงั้น

เขานั้งอมยิ้มไปเซ็นเอกสารไปอย่างมีความสุข ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเมื่อกี้เธอโดนคู่ขาของเขาโทรมาวีนใส่ มันเป็นแผนของเขาเอง

"ฉันส่งเมลไปให้แล้วนะคะ"

เสียงแก้มหอมพูดขึ้น โต๊ะทำงานเธออยู่ห้องเดียวกับเขา ทุกอย่างในชีวิตเขาจะต้องผ่านเธอทุกอย่าง

"ผมขอกาแฟหน่อย"การันต์พูดขึ้น

"ค่ะ"เธอลุกออกไป ชงกาแฟให้ท่านประธาน เพราะคนอื่นชงไม่ถูกใจเขาสักคน ทั้งที่เธอก็บอกสัดส่วนไปเท่ากันเด๊ะ แต่ก็ยังไม่ถูกใจเขาอยู่ดี

"กาแฟได้เเล้วค่ะ"

"ประชุมบ่ายนี้ทุกอย่างเรียบร้อยดีไม"

"เรียบร้อยดีค่ะ ดิฉันแจ้งไปทุกแผนกแล้ว ส่วนเย็นนี้คุณมีนักกินข้าวกับคุณเด่นชัยนะคะ"เธอรายงานตารางให้เขาทราบ

"เค...คุณไปกับผมด้วยแล้วกัน"เขาพูดขึ้น

"อีกแล้วหรอค่ะ แต่มันหมดเวลางานแล้วนะคะ"เธอโอดครวญขึ้น

"ก็ใช้ไงเลิกงานแล้ว คุณกลับบ้านไปก็เหงาอยู่คนเดียว ถ้ามีแฟนรออยู่ก็ว่าไปอย่าง"เขาพูดขึ้น

"ก็ท่านประธานใช้งานฉันขนาดนี้ฉันจะเอาเวลาที่ไหนไปหาเเฟนค่ะ อย่าว่าแต่แฟนเลยค่ะ ฉันทำงานกับท่านประธานมา 4ปี แม้แต่เพื่อนฉันก็จะไม่มีเหลือแล้วค่ะท่านนนน.."

แก้มหอมลากเสียงประชด

"คุณจะบอกว่าผมใช้งานคุณหนักไปงั้นหรอ"

การันต์เอ่ยถามแบบไม่รู้ไม่ชี้

"ใครจะกล้าว่าคนที่จ่ายเงินเดือนให้ละคะ"

แก้มหอมตอบกลับ

"ดี"เขาตอบสั้นแบบไม่รู้สึกรู้สาอะไร

"เฮ้ออออ.."แก้มหอมถอนหายใจแล้วก็เดินไปทำงานที่โต๊ะ พูดไปก็แค่นั้น

การันต์อมยิ้มอยู่คนเดียวอย่างพอใจ

"มื้อกลางวันคุณจะทานอะไรดีค่ะ"

เธอเอ่ยถามเขา

"อะไรก็ได้ที่คุณอยากทาน"

นี้คือคำตอบที่เธอได้ทุกวัน ใจก็ไม่อยากถามแล้ว แต่ก็นะเป็นเลขาไม่ถามเจ้านายกก็กระไรอยู่

"ค่ะ"

มื้อกลางวัน

"อาหารพร้อมแล้วค่ะ"แก้มหอมบอกเขาหลังจากที่เธอให้แม่บ้านจัดอาหารขึ้นโต๊ะเรียบร้อย

"คุณทานก่อนเลย ผมขอตรวจเอกสารอีกหน่อย"เขาบอก

"ค่ะ"ก็อีกเช่นเคย เขาไม่ใช้คนเจ้ายศเจ้าอย่าง แก้มหอมตักอาหารแบ่งใส่จานเล็กๆสำหรับตัวเองแล้วก็นั้งทานไปเงียบๆ

"เสร็จสักที"

การันต์เกินมาที่โต๊ะกินข้าว มองดูกับข้าวแล้วก็อารมณ์ดี

(เอาที่เธออยากกิน=มีแต่ของโปรดเรา)

"คุณอิ่มแล้วหรอ"เขาถามขึ้น หลังจากเห็นเธอเก็บจานข้าว

"อิ่มแล้วค่ะ คุณการันต์อยากได้อะไรเพิ่มไมคะ"

"ไม่แล้วครับ ขอบคุณ"พูดเสร็จเขาก็นั้งลงทานอาหารไม่พูดไม่จา แก้มหอมรู้ได้ทันทีว่าเขาหิว

ประชุมตอนบ่าย...ณ ห้องประชุมบริษัท

แก้มหอมจัดแจงเอกสารก่อนที่จะเปิดห้องประชุม

"ทีมกฎหมาย มารอเเล้วค่ะ"

"ครับ อีก 5นาทีเปิดประชุมได้เลย"

"รับทราบค่ะ"

เขาแอบมองเลขาของเขาอย่างภูมิใจเวลางานเธอไม่มีขาดตกบกพร่อง จริงจังในการทำงาน เธอเข้ามาป็นเลขาตั้งแต่เธอจบใหม่ๆ เขาเองก็ไม่ได้เต็มใจรับเพราะเด็กใหม่ไม่มีประสบการณ์ แต่เธอพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าเธอทำได้ ยิ่งนานวันเธอยิ่งเก่งขึ้นมาก

"มีอะไรหรือเปล่าค่ะ"แก้มหอมหันไปเห็นการันต์มองธออยู่

"เปล่าครับ"เขาพูดยิ้มๆ( อุตส่าห์แอบมอง มองถูกจับได้ซะงั้น)

พอห้องประชุมเปิด การันต์ประจำที่หัวโต๊ะ โดยมีแก้มหอมนั้งอยู่ขวามือติดกัน

การประชุมวันนี้ผ่านไปได้ด้วยดี

"ทีมวิศวกรรม ตามที่ลูกค้าต้องการพวกคุณไปหาทางจัดการมาให้ได้ ถ้ามีอะไรติดต่อคุณแก้มหอมโดยตรงได้เลย ผมขอด่วนที่สุด"

"รับทราบครับ"หัวหน้าทีมวิศวกรรมตอบรับคำสั่ง เขาถือว่าเป็นเด็ดรุ่นใหม่ไฟแรงเลยทีเดียว ยิ่งมาอยู่บริษัทใหญ่กำลังการส่งออกสูงเขายิ่งเจริญก้าวหน้าเร็ว

"เอาละปิดการประชุมของวันนี้"ทุกคน ทยอยออกจากห้องประชุม

การันต์เตียมตัวออกจากห้องประชุม แก้มหอมเห็นดังนั้นก็เตียมตัวจะเกินตามท่านประธานออกไปเหมือนกัน

"เออ คุณแก้มหอมครับ"หัวหน้าทีมวิศวกรรมเรียกเธอไว้

การันต์ที่เดินนำหน้าออกไปก่อนหยุดอยู่หน้าห้องทันที แก้มหอมกำลังจะเดินผ่านเขาไปเลยหันมาเจอกันพอดี

"คะ คุณเปรมมีอะไรหรือเปล่าค่ะ"

"คือผมอยากจะขอแอดไลน์คุณแก้มหอมไว้หน่อยได้ไมครับเพื่อจะได้ส่งข้อมูลให้คุณแก้มหอม"

"อ้อ..ได้ค่ะ"มือเธอถือไอแพดไว้อยู่แล้วก็เลยเปิดยื้นให้เขาสแกนคิวอาร์

"เรียบร้อยครับ ขอบคุณมากครับ คุณแก้มหอมเก่งจังเลยนะครับผมเห็นคุณทำงานได้เป๊ะตลอดเลย"

เปรมเอ่ยอย่างดีใจ

"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ หอมก็ไม่ได้เก่ง

อะไรเพียงแต่งานของท่านประธานพลาดไม่ได้เลยต่างหากค่ะ"ทั้งสองพูดคุยกันโดยไม่ทันสังเกตุว่ามีเงามืดยืนอยู่หน้าประตู การันต์เดินกลับห้องมามือก็ร่วงกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออกหาเลขาสาว

"คุณจะนอนอยู่ห้องประชุมหรือไง"

การันต์กอกเสียงไปในสาย

"ค่ะ จะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ"แก้มหอมตอบแล้วก็กดวาง

"หอมขอตัวก่อนนะคะ"เธอหันมาพูดกับเปรม

"ครับผม"

เปรมมองตามแก้มหอมจนรับสายตา

เขาเองก็ถูกใจเลขาสาวไม่น้อย แต่ไม่มีโอกาสได้สานสัมพันธ์กับเธอสักที วันนี้ได้โอกาสเหมาะ เปรมยิ้มอย่างดีใจ