"ก็ใช้นะสิคะ ตอนเรียนหอมเห็นพวกมันนอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าหอมเลยแขยงๆผู้ชายไปเลย พอทำงานยังมาเจอเจ้านายนอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าอีก โอ้ยยย..ชีวิต
ไอหอม"
แก้มหอมบ่น การันต์ได้แต่นั้งยิ้ม
"มันเป็นเรื่องปกติของผู้ชาย คุณไม่เข้าใจหรอก"
"โอโห้...พูดเหมือนพวกไอกรณ์เด๊ะ เห็นแก่ตัวชะมัด"
พูดเสร็จก็กระดกไวน์พวดเดียวหมดแก้ว
แล้วยื้นแก้วให้เขา
"ขออีกค่ะ"
"หน้าแดงหมดแล้วแก้มหอม"
"เมาก็นอนได้เลยไงค่ะคุณบอกหอมเอง"
"คุณนี้เมาแล้วดื้อตลอดเลย"
"คำก็ดื้อสองคำก็ดื้อทำไมคุณชอบว่าหอมจังเลยค่ะ ในสายตาคุณหอมไม่น่ารักเลยรึไง"
"ผมเคยบอกหรอว่าคุณไม่น่ารัก"
"ไม่เคยบอกแต่หอมก็ดูออก กับคนอื่นคุณไม่เคยพูดแบบนี้เลย พูดแต่กับหอมคนเดียว"
"คุณดูผมไม่ออกหรอกแก้มหอมถ้าคุณดูผมออกคุณจะไม่พูดแบบนี้"
การันต์พูดพร้อมกับมองสบตาเธอ แก้มหอมหลบตาเขา อยู่ๆก็รู้สึกใจเต้นแรงขึ้นมา เธอยกไวน์ขึ้นจิบ ความจริงเธอก็เริ่มมึนๆแล้
