“ให้สิ...เขาให้เงินแม่ตามที่สัญญาไว้ แต่โธ่เอ๊ย...พอแม่เอาเงินทั้งหมดที่ได้จ่ายคืนให้เสี่ยในบ่อนเขาก็โทรมาบอกแม่ว่า...”
“ว่าอะไรคะแม่?”
“เขาจะไม่ให้เงินแม่นอกเหนือจากหนี้ที่แม่มี แม่จะไม่ได้ส่วนแบ่งอะไรนอกจากนี้ และที่สำคัญ...ทศรัสมิ์...ทศรัสมิ์จะไม่ให้แม่อยู่ที่บ้านพีรพัชรสกุลอีกแล้ว!”
เสียงร่ำไห้ของลีลาที่ดังมาตามสายพร้อมคำบอกเล่าทำให้อณัศยาตกใจยิ่งกว่าภูเขาลูกใหญ่ถล่มใส่ดังครืน หญิงสาวใจเต้นแรงและกุมโทรศัพท์ไว้แน่นขณะน้ำตาอีกหยดไหลออกมารดแก้ม เธอสะดุดลมหายใจหลายครั้ง ความเจ็บปวดแผ่ซ่านเหมือนถูกยาพิษจนชาไปหมด ทศรัสมิ์รับปากว่าจะช่วยมารดา เขาช่วยลีลาจริง ๆ แต่ก็ตอบแทนแม่ของเธอกลับไปอย่างสาสมด้วยเช่นกัน
“แม่...แม่คะ...อย่าเพิ่งคิดมากนะคะ แม่อย่าร้องไห้”
“จะไม่ให้แม่ร้องได้ยังไง...โธ่เอ๊ย! รู้อย่างนี้แม่จะไม่คืนเงินให้ไอ้เสี่ยหน้าเลือดนั่นจนหมด จะได้เก็บไว้เป็นทุนสำรองของตัวเอง นี่ทศรั
