“ไม่ได้ว่าใคร แค่พูดเปรียบเทียบเปรียบเปรยให้ฟังเฉยๆ ว่าคนบางคนหนีตามผู้ชายไปเขายังไม่รับเลย เราไปกินข้าวกันดีกว่าค่ะพี่วาทิต” สามีที่เดินมาแต่ไกลเข้ามาห้ามทัพได้ทันเวลา เธอรู้ว่านารากรนั้นชอบสามีของเธอ พยายามอ่อยอยู่หลายครั้งแต่เพราะวาทิตไม่เล่นด้วยเลยต้องกินแห้วไปตามระเบียบ
“ครับ” วาทิตยิ้มให้สองสาวก่อนจะเอ่ยขอตัว
“ยายคุณหนูเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อนี่ไม่น่าได้สามีดีอย่างพี่วาทิตเลย” นารากรพูดขึ้น ในขณะที่นารีรัตน์ต้องส่ายหน้าไปมา
“รัตน์ไม่เห็นว่าพี่นันท์จะเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อตรงไหนเลย พี่นันท์ทั้งขยัน ทั้งทำงานเก่งมาก ทำงานไม่เคยผิดพลาดหรือโยนงานให้คนอื่นเลยนะคะ”
“นี่เธอจะหมายความว่าฉันโยนงานให้คนอื่นหรือไง”
“เปล่านะ ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นเสียหน่อย แค่เห็นว่าพี่นันท์เขาทำงานเก่งจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะเคยเป็นลูกคุณหนูทำอะไรไม่เป็นอย่างที่พี่นาพูดให้ฟังเลยค่ะ”
“นี่เธอหาว่าฉันโกหกตอแหลเหรอ”
