~(AIZEN SANTOS POV)
Year had passed. Ilang beses ko nang nakita ang sarili ko sa loob ng isang silid sa ospital. Ang sabi nina Chan at Hailey, na-overdose na naman daw ako.
Sa mga araw, gabing lumipas, hindi nawalan ang likido sa mga mata ko. Hindi nawala ang bigat at kirot sa dibdib ko.
Hindi ko alam kung paano sisimulan ang bukas at tatapusin ang araw. Lumipas na ang panahon pero hindi kailanman ang mga alaala at pagsisisi.
"Hindi ko kayang gawin 'yon! Nagsisinungaling lang silang lahat, Zen. Believe me...".
Nanatili akong nakatingin sa kanya sa labas ng rehas na kinakapitan niya. I wasn't able to see him clearly dahil mayroon mga luhang namumuo sa mga mata ko. Sa ilang buwan na nasa selda ito, ngayon ko lang napatatag ang dibdib kong harapin ito.
"Maniwala ka sa akin... ako dapat
