~Hulyo 16, 1890~
Alas-singko pa lamang ng umaga ay gising na si Felimona na ngayon ngay nagpasyang magluto ng umagahan para sa kanilang tatlo habang mahimbing pa ngang natutulog ang dalawa.
Ngayon ay hawak-hawak nga niya ang sobreng ibinilin ng dalawang bata sa kaniya. At nilagay nga niya ito sa isa sa mga aparador ng kaniyang ina na kung saan naroon ang iba pang mga mahahalagang bagay na naiwan ng yumaon niyang ina.
Pero bago pa man tuluyang magluto ng makakain ang dalaga ay nagpasya muna itong lumabas sa labas ng parola upang makita ang pagsikat ng araw sa gitna ng dagat na katapat ngayon nila. At para rin makalanghap siya ng sariwang hangin na siyang gustong-gusto niyang gawin simula pa noong bata siya.
“Nueva mañana, nueva esperanza, (Bagong umaga, bagong pag-asa)” sambit ni Felimo
