LEXXIE
MAHIGIT isang oras nang nakaalis sila Ian pero nasa higaan pa rin ako. Hindi mawala sa aking isipan kung paano nila sinakay ang dalawang taong iyon sasakyan.
Napakapa ako sa aking dibdib. Naalala ko na naman ang nangyari sa akin sa Africa. Pakiramdam ko na na naman ako ang isinilid in my trunk na iyon.
Gano’n din ba ang dadanasin nila? Kawawa naman sila. Ang tatanda na nila para pahirapan ng ganoon.
Bumangon lang ako mayamaya nang kumatok ang kasambahay nila Ian at binigay sa akin ang telepono niya dahil tumawag si Ian para sa sabihin pasakay na siya ng tren. Binaba din kaagad niya dahil paalis na ang tren. Pabalik na rin daw ang ilang tauhan niya para magbantay sa akin.
Bandang hapon nang magpasya akong lumabas ng silid. Hinihintay kong makatulog ang kasambahay dahil papasok
