The Otis

Blood 42

BLOOD 42

NANG matapos na ayusin ang dalawang tent ng mag ama, ay agad naman nag luto ang ama ng dalaga nang na huli nitong mga isda sa ilog. Palinga linga at pinapikaramdaman ng dalaga ang mga ingay sa kanyang paligid. Hindi siya mapakali sa kanyang kina lalagyan habang maingat na pinapa nood ang ama niya sa pag iihaw. Naka sukbit paren ang shut gun sa likuran niya, para alerto siya kong may susugod bang malakas o mapanganib na hayop sa gubat. Ka una-unahan niyang nag camp fire kasama ang ama niya, iniisip niya na sana kompleto sila sa araw na yun na alam niyang never na mangyayare.

Natapos ang pag iihaw nang maka kain na sila at pagkatapos nun ay saka naman sila nag ayus para maka tulog na. May maliit na apoy paren sa bonfire na ginawa ng ama niya, pinipilit niyang matulog na higit tatlong oras pero hindi man lang niyang magawang maka iglip kahit sandali.  "Suck this life," agad niyang binuksan ang zipper ng tent at lumabas. Suot paren niya ang tattered jeans at long sleeve na gray na may patong na checkered na kulay asul. Kinuha niyang muli ang shut gun at ang duffle bag na agad na sinukbit sa likod.

Pinagmasdan ang tent ng ama niya at pinakiramdaman kong tulog na ba ang ama. Saka siya nag lakad sa palibot ng lugar kong saan sila nag stay ng gabe. Sa kabilang gubat sila nag stay at lumabas siya doon. Nakita niya ang four by four car na naka park sa labas ng gubat, masyado nang madilim sa buong paligid at gamit niya ang cell phone para may ilaw. 'Stupid me, I forgot my flashlight.' Pina pagilatan niya ang kanyang sarili habang nag lalakad. Gusto niyang mag pa antok kaya nag lakad-lakad na lang siya hanggang sa namalayan niyang nasa kabilang gubat na siya kong saan nakita niya ang kahina hinalang binata.

'Why I'm here?' Tanung niya sa kanyang isipan habang napa hinto sa kalagitnaan ng gubat na yun. 'I'm not supposed to be here?' Na gugulahan siya sa kanyang sarili parang may humihila sa kanya na pumunta doon. Imbes na bumalik nag pa tuloy paren siya na animoy may hinahanap ang sarili niyang katawan. Ni walang kabang nararamdaman hanggang sa may naapakan siya sa lupa na puno ng tuyong dahon. Isang lubid ang agad na tumali sa kanan niyang paa at naramdaman na lamang niya ang mabilis na pag angat sa eri.

Nalaglag ang cell phone niya sa lupa, ang duffle bag sa likod at ang shut gun niya. Gulat na gulat siya, naka sabit siya ng tiwarik. "Oh my God," halos mawalan siya ng hininga sa nangyayare. Doon na siya kinapitan ng takot at kaba sa mga oras na yun. Pilit niyang inaabot ang cell phone niya para matawagan ang ama niya o kaya ang shut gun man lang niya. Hindi siya makapaniwalang matrap siya sa isang patibong. "Help me! Help men please!"

Pilit din niyang inaabot ang tali sa pa niyang naka tali ngunit hindi niya magawa, halos mahilo siya sa kalagayan niya. May taas na tatlong metro sa eri ang katawan niya, hingal na hingal siya. 'Dapat hindi ko toh ginawa, dapat hindi ako lumayo kay Dad.' Pag sisi niya sa kanyang na gawa, iniisip niya baka bukas makita na siya ng ama niyang patay na sa gubat. Pinipilit din niyang iangat ang ulo niya kahit papaanu para hindi siya mamatay kong sakaling mapunta lahat ang dugo niya sa ulo.

Nang hihina. Hingal. Antok. Ngayun lang siya kinapitan ng antok, "hindi ako pwedeng matulog," bulong niya sa kanyang sarili. Pero hindi na niya kaya pang labanan ang antok, pumikit ang mga mata at nag pa daloy sa antok ang dalaga.

NAPA dilat ang mga mata niya, ramdam niya ang lupa sa kanyang likod at liwanag ng araw galing sa mga tumatagos na sinag ng araw sa mga makakapal na dahon nung puno. Takang taka siya kong sinu ba ang tumulonh para maibaba siya. Napa balikwas siya ng upo at agad na kinuha ang shut gun. "Sinu ka?" Agad niyang na itutok ang shut gun kong saan nang gagaling ang boses na yun. Nang lalaki ang mata niya, ka harap niya ang binatang nasilipan niya kahapon, naka tutok ang bow at tatlong arrow. May tayung dalawang metro ang binata na naka tayu sa tabi ng malaking puno. Hindi alam ni Edriana kong anung sasabihin niya ng mga oras na yun, ngayun lang niya nakita kong gaanu ka gwapo ang binata kahit na maputla ito.

May seryoso itong mukha at manghang mangha kong paanu hawakan ng binata ang sandata nito. "You first, who you?" Pero hindi nasindak ang binata.

"Sinu ka? Kong ayaw mong maubos ang pasensya ko sayu at saka ibaba mo yung shut gun mo!" Nag isip sandali si Edriana.

'Ito na ba ang katapusan ko? Papatayin ako ng gwapong lalaking ito?' Hindi na siya naka palag at dahan-dahan binaba ang baril na hawak.

"Sinu ka?" Pag uulit ng binata sa tanung niya.

"My name is Edriana Cerialis, if this is your territory, I'm sorry. Hindi namin sinasadya na maka punta dito, mangangaso lang kami. Understand? So please palayaan muna ako, alam ko nag aalala na sa akin ang dad ko."

"Anu ka siniswerte, sinilapan mo ako kahapon? Akala mo hindi ko alam na sinusundan mo ako." Namula ng bahagya at nag init mukha ng dalaga. Pero may isa siyang pinagtataka na masyadong malakas ang senses ng binata. Pinag masdan niya ito at may napansin siyang kakaiba, ang pag iiba ng kulay ng mata nito. Napa kunot noo siya at binaba naman ng binata ang mukha niya nang mapansin niyang naka titig ito sa kanya ng masyado.

"Ok, yung kahapon. Hindi ko yun sinasadya---"

"Hindi sinasadya pero na andoon ka ng ilang minuto. Anung hindi sinasadya doon?"

"Ok kasalanan ko na yun, pero big deal ba sayu yun? Lalaki ka naman ah! Walang mawawala kong makita ko yung abs mo! Ang mga ganyan pinag mamalaki," napa ngisi ang dalaga, "alam muna show time." Pero hindi natutuwa ang binata sa biro niya, "sorry ok sorry."

"Wag ka nang bumalik dito, delikado dito kong alam mo lang. Sabihin mo sa dad mo yan."

"Hey, grabe ka naman ko---my god!" Natigilan ang dalaga nang agad na tumama ang tatlong arrow sa itaas na bahagi ng ulo ng dalaga na may ilang inches lang ang layu nito. Pabigat ng pa bigat ang pag hinga ni Edriana at naka awang ang labi niya sa gulat.  "f**k! Do you want to kill me!?"

"Umalis na kayu dito!" Kumaripas ng takbo si Edriana nang takbo at hindi na tumingin pa sa binata. Halos magkandarapa siya kakatakbo maka balik lang sa ama niya. Kagigising lang ng ama niyang maka balik siya.

"Dad, we need to get out of here!"

Litong lito ang ama niya, "anu bang nangyare? May nangyare bang hindi ko alam." Hindi na nag sinungaling ang dalaga at kiniwento ang lahat ng nangyare sa kanya maliban ang pag silip niya sa binatang nanakot sa kanya. Kaya napilitan ang ama niyang lumisan sa lugar na yun. Agad silang nag ayus at sumakay sa kotse. Ngunit may nakuha siyang bagay sa gubat na yun na dinala niya. Ang nag iisang arrow na nadampot niya sa lupa nang pa balik sila sa kotse.

May naka ukit doon at agad niyang binasa, "KO? What's the meaning of KO?" Saka niya naramdaman ang pag buhay sa makina ng kotse at pag alis sa lugar na yun.