Chapter 47
Gareth Liu
Such a very hyper day. Sumasakit ang ulo ko mga nangyayari. Kailan kaya ako tatantanan ng mga panganib? Maybe matatapos lang ito when I'm already in grave at kapag nakuha na nila ang malaking korporasyon ng meron ang pamilya namin.
Napapailing nalang ako sa tuwing naiisip 'yon.
I was about to park my car at the garage when I saw mommy talking with her phone. Nasa may mini garden namin ito at mukhang seryoso ang pinag-uusapan nila nung nasa kabilang linya.
Inayos ko muna ang pagkaka park at lumabas na ng kotse saka naglakad papunta sa kinaroroonan ni mommy. Nakakapanibago ang expression ng itsura niya. It's not the usual na palaging masayahin at makulet.
Gaano kaya ka importante ang pinag uusapan nila at kung bakit lumabas pa ito para lang walang makarinig?
Hin
