Axel’s POV
“AXEL, you are home,” ang bungad sa akin ni Erin nang makarating ako sa bahay.
Hindi ko siya pinakitaan ng emosyon. Naghihintay lang akong lumubo ang galit ko sa kaniya. Nagpatuloy ako sa paghahakbang pero kaagad rin akong napahinto nang hawakan niya ang aking kamay.
“Axel, I prepared foods for you. Gusto mo bang kumain? Uhmmm, busog ka ba? What if we’ll eat something else,” unti—unting naging malagkit ang kaniyang boses at kasabay ng pagbitaw niya ng katatagang iyon ay ang marahang paghaplos nito sa aking balikat pababa sa aking dibdib.
I don’t feel intimidated, not at all. Kahit magubad pa siya sa harapan ko ay kailanman hinding—hindi niya ako maaakit.
“Kailan mo pa tinatrato nang masama si Sofia?” mahinang sambit ko kasabay ang paghawi ko sa kamay niya mula sa aking dibd
