Sandra’s POV
PINILIT kong huwag makalikha ng malalakas na paghagulgol. Yakap—yakap ang malambot kong unan ay mahigpit ko iyong idiniin sa aking dibdib. Ramdam na ramdam ko ang sakit. Ang sakit sa aking nararamdaman habang iniisip ang mga nangyayari sa amin ni Axel. Siguro titila rin ito. Mawawala rin ang sakit at makakalimutan ko rin ang lahat tungkol sa amin, hindi ko nga lang alam kung kailangan iyon mangyayari. Hindi ko alam kung hanggang kailan ko maramdaman ang sakit sa puso ko at manatili sa isipan ko ang mga alaalang nabuo sa ilang buwan naming pagsasama.
Ilang minuto pa ang lumipas at kaagad rin akong naalerto nang marinig ko ang katok ni nanay mula sa labas ng aking kuwarto. Pinahid ko ang luha mula sa aking mga mata at bumaling sa pinto.
“Sandra, anak? May naghahanap sa ‘yo sa
