KITA ni Everlee ang malapad na ngiti ni DK nang makabalik sila sa silid.
“Ngiting tagumpay yarn?”
“Yeah. Bakit ikaw, hindi ka ba masaya? Magsasama ulit tayo,”
Napaikot na lang ng mata si Everlee. “Sa totoo lang, nawalan ako nang tiwala sa ‘yo. Mahal nga kita, pero nakakatakot kang mahalin. Baka dumating nga ang araw na pipiliin mo ang babae mo. Kaya lang ako napilitang panindigan ka kanina dahil nakita tayo ni Papa.”
“Ikaw ang pipiliin ko, Everlee. Wala nang iba. Ano ka ba. Dahil lang sa nawalang memory ko kaya ko nasabi iyon. Alam mo naman sa sarili mong hindi ko gagawin iyon kung nasa tamang katinuan ako.”
“Siguraduhin mo lang talaga, DK. May hangganan din ako.”
Lumapit ito sa kanya at hinigit ang beywang niya saka, hinalikan siya sa noo.
“I assure you that, mahal.”
Ngumiti siy
