Chapter one hundred eighty
LOU
Paggising ko ng umaga tilaok ng manok ang narinig ko at pati mga tao sa dalampasigan na nagsisiuwian na dahil ang ibang mangingisda ay dumating na, ang mga huling isda ay idederetso sa palengke.
Akala ko nananaginip lang ako ngayon dahil tuwing gigising ako sa bahay nila Terrence ay napakatahimik, kung hindi bubuksan ang kurtina nilang napakalaki ay hindi mo pa makikita ang liwanag na nagmumula sa labas.
Mabuti na nga lang maaga ako palagi nagigising doon, nakasanayan ko na. Ganun din ang gising ko dito, alasais ng umaga.
Wala kaming kama kaya nahihirapan akong bumangon, kakapit pa ako kung saan, pero masarap ag tulog ko dito wala akong iisipin na hiya kapag lalabas ako ng kwarto.
“ Kumain ka na anak, may nilagang saging dito, bawal ka magkape kaya bini
