If grief has a sound, it would sound like a car’s engine－roaring at every step on the accelerator, its pedals clanking at every shift of the driver’s foot, and the screeching noise of its wheels as they rally against this lone and dark road.
Kahit na hindi magkanda-abot-abot ang takot at kaba ko sa mga oras na iyon dahil sa bilis ng pagpapatakbo niya ay nanatili lamang akong tahimik sa aking kinakaupuan. Batid ko ang tindi ng galit niya sa paraan pa lang ng pagpihit niya ng manibela.
It’s almost dawn as seen at the sky. Sa malayong parte ng kalangitan ay tanaw ko ang katiting na liwanag. Doon lamang ang tingin ko habang nasa biyahe. It scares me to see the road we are taking, baka pabalik na ito sa amin sa Iloilo, o baka papunta ito sa kinaroroonan ni Papa. It scares me to think
