Matapos magbihis kanina ay hindi ko na naabutan si Gavin sa labas. Not that I still wished to talk to him after what happened, after what Hendrix has said. Hendrix was the only one standing at the doorway when I went out, with a cigarette at hand. That was the only time too that I didn’t scold him for that, doon ko lamang siya hinayaan dahil pakiramdam ko mas lalo lamang siyang magagalit kapag nakialam na naman ako.
Napakatahimik sa loob ng sasakyan, ang tipo ng katahimikang nakakabingi na. Madilim ang kalsadang aming tinatahak, katunayan ang ilaw ng sasakyan ni Hendrix lamang ang umiilaw sa daan.
Kanina ko pa kinakagat ang labi, nagtatalo kasi sa loob ng aking isipan kung magsasalita ba ako o hindi. Alam ko kasing hindi naman siya sasagot ngunit gusto ko pa rin siyang kausapin.
