We’re supposed to be excited for today. Dahil simula nang muli kaming nabuo, ngayon pa lamang kami makakalabas ulit, ngayon pa lamang sana namin magagawa ang pinaka gusto naming gawin noon—ang magsaya.
Pero alam kong hindi roon papunta ang araw na ito. Siguro, pwede kaming magkunwaring nagsasaya, siguro pwedeng kalimutan muna namin ang problema, siguro pwedeng kami muna, but in the end of the day, that the same problem is still what’s waiting for us. That is still our reality.
Akala ko noon na sa araw na magkakasama kaming lahat ulit, magiging maayos na lahat. Magagawa na naming tumawa nang walang iniisip na problema, makakapagsaya na kami nang hindi natatakot sa unos na maaaring maging kapalit nito.
But unlike what I have expected, unlike what I have always dreamed of, we still can’
