Malungkot na pinagmasdan ko si Ynnah habang nakahiga sa kama at nakapikit. Ngumiti ako ng mapait habang pinipigilan ang luhang gustong dumaloy sa aking mga mata kanina pa.
I love her…I love her so much to the point na kahit nasasaktan na ako ay sige lang ako sa pagmamahal sa kanya. Kahit alam kong wala akong pag-asa sa kanya ay patuloy pa rin akong nagmamahal sa kanya.
Manhid na nga yata ako minsan, hindi ko na iniintindi kung may mapapala ba ako sa kanya o wala. Basta ang alam ko masaya ako na kahit sa ganitong pagkakataon lang ay nasa tabi ko siya, nakakausap at nalalambing minsan. Lalo na ngayon na sa akin siya umaamot ng lakas, sa akin siya nagiging masaya.
Kuntento na ako kahit pagtingin kaibigan lang ang maibibigay niya sa akin. Hindi na ako nag-aasam pa na lumampas pa roon. Kung
