Six years later.
Napangiti si Bree nang makita kung sino ang tumatawag sa cellphone niya. She swiped the phone to answer the call.
Isang matinis na boses ang sumalubong sa kan’ya pagkalagay niya pa lang ng cellphone sa tainga niya. She chuckled as she listened to the excited voice of Lennox, her five years old son.
“Mama! Kailan po ikaw uwi dito? Na-miss na kita ka-play po!” Mula sa pagiging magiliw nito ay biglang lumungkot ang boses nito.
Natawa si Bree sa biglaang pagbago ng mood nito. Her son, Lennox, though he’s just five, shows signs of being a good actor. Magaling itong mag-drama, alam nito kung paano palungkotin ang boses at alam din nito kung paano umarte na parang nasasaktan kahit naman.
“Mamaya nand’yan na ako sa bahay, kaya mag-behave ka, okay? Si tita Chellie muna an
