It's been two weeks and three days since Mia got kidnapped. Kung tutuusin, magkakalahating buwan lang 'yon pero pakiramdam ko parang dalawang taon na ang nakalipas.
Parang akong zombie na patay na pero buhay pa rin ang katawang lupa.
I laugh bitterly at that. Jeez. Mukhang tama talaga ang bansag sa akin ng iba, ah? That I'm a man without a heart.
Darn it. Bilang na nga lang ang buhay na meron ako, hindi ko pa nakasama si Mia sa iilang araw na 'yon. And I hate that every day she's not by my side.
Dapat ay nandito siya at nasaksihan ang hardwork ko na pagpapa-treatment kahit araw-araw ay sinusubukan ang pasensya ko ng bakal na mask na 'yon na kating-kati ko na talagang sunugin.
For 15 days, sa wakas ay natapos ko rin ang treatment kahit na naging kapalit nito ay ang buhok ko pero patulo
