“BA’T kasi ‘di mo sinabi kaagad sa akin? Ba’t mo pa itinago at inilihim? Best friend mo naman ako. You know you can always count on me,” she said sincerely as we released from our embrace.
“I’m sorry again. Natakot kasi ako, eh. Natakot akong baka husgahan mo ako at baka mawala ‘yung kaisa-isa kong best friend sa akin,” malungkot ngunit pinaka-honest kong sagot.
“Ikaw talaga! Porket may pagkakamali ka, tingin mo talaga itatakwil kita ng ganu’n-gano’n at basta-basta na lang na parang wala tayong pinagsamahan sa maraming taon?” Tila may pagtatampo sa himig niya.
“I’m really sorry, Haesel. I know I should have told you kaysa sa sinarili ko ang lahat ng mga pinagdadaanan ko.”
She nodded and hugged me again.
“Ano pa bang magagawa ko? He was and he has always been your first and one great l
