"Bukas na tayo umuwi, sweetie. Ang lakas masyado ng ulan. Saka gabi na masyado delikado sa daan." anito na nakaupo sa tabi niya at hinahaplos ang kaniyang buhok.
"Oo. Pero paano si Mama? Sigurado nag-aalala na 'yun."
"Tatawagan ko si Tita. I'll tell her na lang na magkasama na tayo."
"Okay. Sana lang may signal."
"Try ko."
Sinubukan nga nitong tumawag sa bahay nila at masuwerte naman na may signal na nasagap ang cellphone nito kahit napaka-lakas ng ulan. Maya-maya pa ay nakausap na niya ang Mama niya at sinabing nasa maayos ang kalagayan niya kaya wala itong dapat ipag-alala.
"Sweetie, ano nga pala ang magiging tawagan natin?"
"Nagtatanong ka pa talaga e no? Samantalang kung anu-ano na ang tinatawag mo sakin!"
Napahalakhak ito dahil sa sinabi niya.
"Ang sungit mo naman. Pero mas
