"Ang lalim yata ng iniisip mo, babe," sabi ni Anton nang yakapin niya ako mula sa likuran. Nasa may tiyan ko ang kanyang dalawang kamay habang nasa gilid naman ng leeg ko ang mukha niya.
Sobrang dikit na dikit ang katawan niya sa akin at hindi ko mapigilan na hindi makaramdam ng pagkailang.
Nandito kami ngayon sa balkonahe nila sa second floor. Katatapos lang namin kumain ng hapunan na ipinaluto niya sa kasambahay nila rito. Tanghali pa lang ng umalis ang parents niya na dapat ay bukas pa ng umaga.
"Hindi naman. Pinagmamasdan ko lang ang paligid," sagot ko. Gusto ko na sanang umalis mula sa pagkakayakap niya sa akin dahil nararamdaman ko na sa aking may pwetan ang nabubuhay niyang alaga pero pinipigilan ko ang sarili ko. Kailangan ko ng sanayin ang sarili ko sa presensya niya, ng ari
